inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες με τις απίστευτες μεθοδεύσεις και το διαρκές ξεπούλημα κάθε λαϊκής προσδοκίας από την κυβερνητική παράταξη και τους συγκυβερνούντες συνεταίρους της είναι η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Είναι το αποτέλεσμα της ανάθεσης και της εκπροσώπησης. Είναι η «δημοκρατία» που βγαίνει από τις κάλπες. Είναι ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός και το πολιτειακό /πολιτικό του σύστημα. Είναι η δημοκρατία της ολιγαρχίας και η απόδειξη της μεγαλύτερης αυταπάτης που έχει καλλιεργηθεί και επιβληθεί με όλα τα μέσα και στους τρόπους στη κοινωνία για να εξυπηρετούνται διαχρονικά τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του ταξικότητας του πολιτικού συστήματος εξουσίας.
Τι απέδειξε η αστική κοινοβουλευτική «δημοκρατία» τους με το πρόσφατο δημοψήφισμα;
Η αστική δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός έχουν οργανωθεί έτσι που ακριβώς οι μάζες των εργαζομένων να είναι πιο πολύ απομακρυσμένες από τη συμμετοχή στο μηχανισμό της διακυβέρνησης, έγραφε ο Ι. Λένιν συμπληρώνοντας στο «Κράτος και Επανάσταση»: «Η πραγματικότητα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι πως επιτρέπει στις καταπιεσμένες τάξεις κάθε λίγα χρόνια να αποφασίζουν ποιοι συγκεκριμένοι αντιπρόσωποι της τάξης των καταπιεστών θα τους εκπροσωπήσουν και θα τους καταπιέσουν στο Κοινοβούλιο».
Η «πρώτη φορά αριστερά» του κ. Τσίπρα τούτο μόνο προσέφερε στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης: Απέδειξε πεντακάθαρα την ταξικότητα του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος εξουσίας, την εξαπάτηση της «δημοκρατίας του κοινοβουλευτισμού» και των εκπρόσωπων, την αυταπάτη της ανάθεσης και την ακόμα μεγαλύτερη του «ιστορικού συμβιβασμού» κεφαλαίου και εργασίας. Αυτή βεβαίως δεν είναι Αριστερά. Είναι το τελευταίο πολιτικό δεκανίκι της αστικής τάξης στην κρίση του καπιταλιστικού της συστήματος που επιδιώκει να την ξεπεράσει τρώγοντας τις σάρκες του κόσμου της εργασίας.
Γίνεται φανερό και πεντακάθαρο πως μόνο με την ανασύνταξη του εργατικού /λαϊκού κινήματος από τα κάτω, μια πλατιά λαϊκή συμμαχία, απελευθερωμένη από την παραλυτική επίδραση της ανάθεσης και της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική κοινωνική απελευθέρωση. Το λέμε και ταξική πάλη.
Άκις Ξενάκις
