Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα

Μάθαμε να ζούμε με πολλά. Γίναμε απίστευτα καταναλωτικοί. Οι πραγματικές ανάγκες μας είναι πολύ μικρότερες του βασικού μισθού και της κατώτερης σύνταξης του ΙΚΑ. Μπορούμε να ζήσουμε με πολύ λιγότερα χρήματα.

Αρκεί να είμαστε σώφρονες, ολιγαρκείς, εγκρατείς, οικονόμοι, να δουλεύουμε περισσότερο, να τρώμε λιγότερο, να μην ονειρευόμαστε, να μην ερωτευόμαστε, να μην διεκδικούμε, να πιστεύουμε στην εξουσία.

Είναι αλήθεια ότι το κράτος δεν πτώχευσε μόνο του. Όλοι έχουμε ευθύνες. «Όλοι μαζί τα φάγαμε», καιρός για εγκράτεια και περισυλλογή … Οπωσδήποτε να αποκτήσουμε φορολογική συνείδηση και να πληρώνουμε τους φόρους μας. Μνημόνιο ΙΙΙ και τα κεφάλια μέσα. Υγεία νάχουμε κι ανακεφαλαίωση για τις τράπεζες;

Όσοι σκέφτεστε τώρα, τι λέει ο …άνθρωπος, επειδή όλα τα παραπάνω είναι σαφώς περιπαικτικά για τη τραγικότητα των ημερών, πριν αναθεματίσετε κι άλλο, σκεφτείτε ότι αυτό είναι το άμεσο μέλλον που μας προετοιμάζουν.

Μήπως είναι καλύτερα να προετοιμαζόμαστε; Όχι; Και πώς μπορεί να γίνει αλλιώς; Από το καναπέ, όσο δεν έχει κατασχεθεί ακόμα, με ευχές και παρακάλια ή απλά ανάθεμα; Με υπομονή και προσμονή του «Σωτήρα» να μάθουμε να ζούμε έτσι; Φτωχοί, πολλοί ενδεχομένως ανέστιοι, άνεργοι, πότε ελαστικά εργαζόμενοι, διαθέσιμοι, μοιρολάτρες, μόνιμοι και χρεοφειλέτες και όμηροι για όλους τους πλειστηριασμούς που μπορεί να ανακαλύψουν τα σαρκοβόρα αρπακτικά της ζωής μας;

Μήπως να περιμένουμε τη «Δευτέρα παρουσία»; Αλλά αυτά απαντώνται στον «άλλο κόσμο» … Πλώρη για εκεί; Να αποδεχτούμε τα «αδιέξοδα»; Μερικές χιλιάδες διπλανοί μας διάλεξαν δυστυχώς αυτό το δρόμο …

Όχι, όχι, όχι;;; Εάν όχι, εάν θέλουμε τη ζωή μας και τη θέλουμε τώρα, μιας και «δεύτερη ζωή δεν έχει», τότε οι δρόμοι είναι ανοιχτοί και μας περιμένουν.

Εκεί πρέπει να ανταμώσουμε τώρα και κάθε μέρα.

Στους δρόμους της αντίστασης και των αγώνων της ανατροπής, στους δρόμους της ελευθερίας, όρθιοι, αξιοπρεπείς, συνειδητοποιημένοι, με αδιαπραγμάτευτη λογική και πείσμα να κατακτήσουμε όλα αυτά που μας αναλογούν, να επιβάλλουμε τα δικαιώματα και τα θέλω μας. Πρώτιστα, το δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία. Όλα τα άλλα θα έρθουν μόνο εάν εμείς που παράγουμε το πλούτο και αποδεχόμαστε τα ψίχουλα αποκτήσουμε τον κοινωνικό έλεγχο και την οργάνωση της ζωής από εμάς για εμάς. Η μοιρολατρία δεν μας αναλογεί. «Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα».

Άκις Ξενάκις