ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΤΑΚΤΟΠΟΥΛΟΣ: Άλλο ένα θύμα του παρακράτους.

Τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια, από το 1960 που αποφυλακίστηκε μέχρι το 1998 που έφυγε από τη ζωή προσπάθησε να αποδείξει την σκευωρία των μυστικών υπηρεσιών ΗΠΑ και Ελλάδας ο Γρηγόρης Στακτόπουλος που καταδικάστηκε σε ισόβια για τη δολοφονία του συναδέλφου του δημοσιογράφου του αμερικανικού ραδιοφωνικού δικτύου CBS, Τζορτζ Πολκ, στη Θεσσαλονίκη την 8^η του Μάη 1948.

Ο Τζορτζ Πολκ δολοφονήθηκε στις 8 Μάη 1948. Το σώμα του δεμένο πισθάγκωνα βρέθηκε να επιπλέει στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης ενώ είχε πυροβοληθεί και στη βάση του κρανίου. Ερχόταν από Αθήνα στην Θεσσαλονίκη και σκόπευε να επισκεφθεί την Καβάλα προκειμένου να συναντηθεί με τον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας,  Μάρκο Βαφειάδη, για μια συνέντευξη προκειμένου να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του Δημοκρατικού Στρατού για τα γεγονότα της εποχής.

Στις 14 Αυγούστου 1948 η Χωροφυλακή συλλαμβάνει τον δημοσιογράφο της εφημερίδας «Μακεδονία» Γρηγόρη Στακτόπουλο , 38 ετών τότε, ο οποίος αφού βασανίστηκε απάνθρωπα στα μπουντρούμια της ασφάλειας Θεσσαλονίκης, «ομολόγησε» ημιθανής ότι συνέργησε με τα στελέχη του ΚΚΕ Μουζενίδη και Βασβανά στην εκτέλεση του Πολκ. Μοναδικό στοιχείο της ενοχής του για καταδίκη σε ισόβια αποτέλεσε ένας φάκελος με την ταυτότητα του δολοφονημένου Πολκ που είχε ταχυδρομηθεί στο Γ’ Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης τρεις μέρες πριν από την ανακάλυψη του πτώματός του. H διεύθυνση αποστολής που είχε γραφτεί δια χειρός και εξετάστηκε γραφολογικά από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης, απέδειξε ότι αποστολέας του φακέλου ήταν η μητέρα του Στακτόπουλου, «πειστήριο» που κρίθηκε ικανό για να αποδείξει την ενοχή του άτυχου αριστερού δημοσιογράφου της «Μακεδονίας».

Οι «συνεργοί» Μουζενίδης και Βασβανάς, που είχαν καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο, αποδείχτηκε αργότερα ότι ο μεν πρώτος είχε σκοτωθεί στα βουνά αρκετό καιρό πριν τη δολοφονία, ενώ ο δεύτερος βρισκόταν πρόσφυγας στην Ρουμανία.

Ο αμερικανός ερευνητής για λογαριασμό του δικηγορικού γραφείου της Νέας Υόρκης Ντόνοβαν, Τζέιμς Κέλις, που ερευνά την υπόθεση, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ευθύνη για το έγκλημα ανήκει αποκλειστικά στο δεξιό παρακράτος της εποχής.

 Ο δημοσιογράφος Φοίβος Οικονομίδης στο βιβλίο του «Πόλεμος, διείσδυση και προπαγάνδα», ο δημοσιογράφος εποισημαίνει ότι «κύριος οργανωτής της συνωμοσίας εναντίον του Πολκ ήταν ο στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, συνταγματάρχης Χάρβι Σμιθ».

Η χωροφυλακή υποστήριζε την άποψη περί δήθεν  πολιτικής απόφασης του ΚΚΕ για τη δολοφονία του Πολκ, γεγονός που στην κρισιμότερη περίοδο του Εμφυλίου αποδεικνύει χωρίς καμία αμφιβολία τη σκευωρία του παρακράτους προκειμένου να δυσφημήσει τον αγώνα του Δημοκρατικού στρατού και να τελειώνει όσο πιο σύντομα μπορούσε με τον εφιάλτη της λαϊκής αντίστασης στα βουνά. 15 χρόνια αργότερα η δολοφονία Λαμπράκη, πάλι στη Θεσσαλονίκη συνδέει τις δολοφονίες του παρακράτους και αποδεικνύει τους στόχους του.

Στην εφημερίδα «Εξόρμηση», όργανο του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, όπως παρουσιάζεται σε αρθρογραφία για το θέμα στον «Ριζοσπάστη», την 1η του Ιούνη 1948, γράφονταν:

«Η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζ. Πολκ έφερε σε δύσκολη θέση την ψευτοκυβέρνηση των δολοφόνων. Είχαν οργανώσει τη δολοφονία με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν εύκολα να την αποδώσουν στους δημοκρατικούς. Γι’ αυτό είχαν κανονίσει να σταλεί η ταυτότητα του Πολκ στην Ασφάλεια, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Πολκ κατόρθωσε να περάσει στους αντάρτες και, επομένως, εκεί εξαφανίστηκε δολοφονημένος. Είχαν, επίσης, κανονίσει να εξαφανιστεί το πτώμα. Η τύχη τα ‘φερε να ξεβράσει η θάλασσα το πτώμα προς στην παραλία της Σαλονίκης. Έτσι, δεν μπορούσαν πια να πουν πως είχε περάσει στους αντάρτες».

Ο Γρηγόρης Στακτόπουλος αποφυλακίστηκε το 1960, με χάρη που του δόθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή. Προσπάθησε ανεπιτυχώς να επαναλάβει την αναψηλάφηση της υπόθεσης προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του, αλλά ο Άρειος Πάγος απέρριψε όλα τα ένδικα αιτήματα, παρά το πλήθος νέων στοιχείων που έχει συγκεντρώσει ο Στακτόπουλος και τα ιστορικά γεγονότα που συνηγορούν έκτοτε με όσα έχουν δει το φως από ερευνητές και ιστορικούς.  Πέθανε το 1998 χωρίς να επιτύχει την προσωπική δικαίωση που διακαώς επιθυμούσε. Άλλο ένα θύμα του συστημικού παρακράτους που συνεχίζει να συγκαλύπτει τα εγκλήματά του μέχρι σήμερα.

Δείτε και εδώ: ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΗ: George Polk & Γρηγόρης Λαμπράκης