inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Του Δημήτρη Μητρόπουλου
“Σε περίπτωση που δεν μπορούν να διασφαλιστούν εμπροσθοβαρώς η βιωσιμότητα του χρέους και η προοπτική αξιόπιστης υλοποίησης, θα πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα μέσω ήπιων διαπραγματεύσεων ένα “διάλειμμα” από την ευρωζώνη για 5 χρόνια, με πιθανή αναδιάρθρωση χρέους τύπου Paris Club, εάν χρειαστεί, κάτι που δεν ευθυγραμίζεται με τη συμμετοχή σε μια νομισματική ένωση. (Αρθρο 125 TFEU).
Η Αριστερά αυτές τις μέρες ξεφτιλίζεται (και μεταξύ άλλων φταίνε επικοινωνιακές και επιδερμικές αναλύσεις – πχ ποιος θυμάται το περίφημο “κανείς δε μπορεί να μας βγάλει από την ευρωζώνη” του Τσίπρα; ). Μυαλό όμως δε βάζει, και μερικοί καλοβλέπουν την πρόταση για φιλικό Grexit. Ορισμένες παρατηρήσεις:
1. Η πρόταση Σόιμπλε πάει να απαντήσει την αντίφαση ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλά από την άλλη οι σιδερένιοι κανόνες της ευρωζώνης απαγορεύουν τη διαγραφή του. Άρα προτείνουν να μας βγάλουν εκτός ευρωζώνης μπας και γίνει βιώσιμο. Και μάλλον η αναδιάρθρωση αφορά χρέη στο ΔΝΤ και αλλού, όχι χρέη στην Ε.Ε.. Και εννοείται αποπληρωμή του θα γίνεται σε σκληρό ευρώ ενώ θα πληρωνόμαστε σε μαλακό ευρώ εσωτερικού.
2. Η “φιλική” έξοδος συνοδεύεται από μνημόνιο (το περιγράφει ως αναπτυξιακή, ανθρωπιστική και τεχνική βοήθεια). Ο ιμπεριαλισμός είναι ιμπεριαλισμός και δεν κάνει φιλικές προτάσεις.
3. Η τελευταία πρόταση αφορά τη Γαλλία, την Ιταλία και άλλους. Από την αρχή της παγκόσμιας κρίσης το 2008 το ευρώ αποδείχτηκε ο μεγάλος παγκόσμιος ασθενής. Που ειδικά βύθισε τις οικονομίες του Νότου στην ύφεση και τη στασιμότητα. Μία από τις λύσεις που είχε προταθεί τότε ήταν 2 ζώνες ευρώ. Μία σκληρή – πειθαρχημένη για τις χώρες του Βορρά με αυστηρούς τραπεζικούς και δημοσιονομικούς κανόνες και μία ζώνη των χωρών της περιφέρειας, με ένα ευρώ πιο μαλακό ίσως, αλλά σε βαθιά εξάρτηση από την πρώτη (Γερμανική) ζώνη. Η “φιλική” έξοδος της Ελλάδας προτείνεται ως άνοιγμα-παράδειγμα αυτής της διαδικασίας για όσους διαμαρτύρονται ενάντια στους σιδερένιους Γερμανικούς κανόνες. Μη ξεχνάμε ότι και το πακέτο ποσοτικής χαλάρωσης Ντράγκι έγινε με πίεση Γαλλίας, Ιταλίας και ότι οι δύο τελευταίοι πέρυσι “αρπάχτηκαν” με τη Γερμανία για τους ρυθμούς λιτότητας που θα ακολουθούσαν. Η ευρωζώνη από δω και πέρα θα είναι “take it or leave it” προς όλους και σε όλα τα επίπεδα. Όπου το “φιλικό” leave it θα είναι εξίσου και ίσως περισσότερο οδυνηρό.
4. Η έξοδος από τη θηλιά της ευρωζώνης δε μπορεί παρά να γίνει μονομερώς και για να είναι φιλολαϊκή θα έχει έξω από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση:
- – την ανάκτηση του εθνικού νομίσματος και του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής
- – την άμεση κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος
- – την άμεση στάση πληρωμών του χρέους και η μη αναγνώριση και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του
- – τη στήριξη του κοινωνικού κράτους και όχι το ξήλωμα του
- – τον παραγωγικό ανασχεδιασμό σε ρήξη με την Ε.Ε.
