inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Νομίζουμε ότι πρέπει να κρατήσουμε τρεις παραμέτρους από το σύνολο της εντεινόμενης κρίσης που θα μας διευκολύνουν να διαβάσουμε τις εξελίξεις και να πάρουμε την αναγκαία μαχητική θέση.
Καταρχήν, να θυμηθούμε ότι το πρώτο μαχητικό που καταρρίφθηκε στην περιοχή ήταν τουρκικό, από τη συριακή αεράμυνα την οποία χειρίζεται ρωσικό προσωπικό, στην έναρξη του εμφυλίου στην Συρία. Ήταν ένας βίαιος τρόπος για να καθοριστούν τα όρια της τουρκικής παρέμβασης…
Τώρα, η Τουρκία επιχειρεί να δώσει υπόσταση στο ρόλο της και τη διαπλοκή της με το ISIS, μέσω του διεθνούς δικαίου, της εμπλοκής του ΝΑΤΟ, της απόπειρας δημιουργίας διπλωματικών τετελεσμένων για το Ισλαμικό Κράτος. Με αυτό τον τρόπο επιχειρεί να επιβάλλει τις επιδιώξεις του περιφερειακού της ρόλου, προβάλλοντας τον εαυτό της ως προστάτη της υπόλοιπης αντικαθεστωτικής συριακής αντιπολίτευσης και ως υπερασπιστή της μειονότητας των Τουρκομάνων, συνιστώσα -εξάλλου- του εμφυλίου.
Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του νο1 των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (MIT), Hakan Fidan, στελέχους χάραξης της κρατικής πολιτικής και στενού συνεργάτη του Ερντογάν, όπως εμφανίζονται στην ειδησεογραφία:
«Ο κύριος Hakan Fidan, ο πιο στενός σύμμαχος του Τούρκου προέδρου, καταδίκασε τη ρωσική στρατιωτική παρέμβαση στη Συρία, κατηγορώντας τη Μόσχα ότι προσπαθεί να καταπνίξει την ισλαμική επανάσταση στη Συρία και ότι παραβιάζει το δίκαιο των Ηνωμένων Εθνών. “Το ISIS είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να δεχτούμε ότι δεν μπορούμε να εξαλείψουμε ένα καλά οργανωμένο και λαϊκά κατοχυρωμένο καθεστώς, όπως το Ισλαμικό Κράτος. Ως εκ τούτου, προτείνω στους δυτικούς συναδέλφους να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για τα ισλαμικά πολιτικά ρεύματα, να βάλουν στην εγκαταλείψουν την κυνική τους στάση και να ματαιώσουν τα σχέδια του Β. Πούτιν να συντρίψει τους Σύριους Ισλαμιστές επαναστάτες”, έγραψε το Anadolu News Agency μεταδίδοντας τις δηλώσεις του Fidan την Κυριακή. Ο Fidan πρόσθεσε ακόμα ότι, για να αντιμετωπιστεί ο μεγάλος αριθμός ξένων τζιχαντιστών που επιδιώκουν να ταξιδέψουν στη Συρία, είναι επιτακτικό το ISIS να ιδρύσει ένα προξενείο ή τουλάχιστον ένα πολιτικό γραφείο στην Κωνσταντινούπολη. Υπογράμμισε ότι είναι ακράδαντη πεποίθηση της Τουρκίας ότι πρέπει να παράσχει ιατρική φροντίδα σε όλους τους τραυματίες που προσπαθούν να αποφύγουν τις ανελέητες αεροπορικές επιθέσεις της Ρωσίας, ανεξαρτήτως της πολιτικής ή θρησκευτικής τους δέσμευσης»!
Παράλληλα, επιχειρεί να διαμορφώσει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη ρωσική πολεμική αεροπορία, άρα να καθορίσει με τη σειρά της (ως εγγυητής των Δυτικών συμφερόντων) μια ζώνη ελέγχου στη Β. Συρία. Μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία με πρόσχημα την καταπολέμηση του ISIS χτυπά κάθε αντικαθεστωτική συνιστώσα.
Η Τουρκία επιδιώκει να βγει από την πολιτική της απομόνωση, διεκδικώντας να αναβαθμίσει τον ρόλο της στις καταιγιστικές εξελίξεις, αλλά και αναγνωρίζει ότι η περιοχή αυτή σφραγίζεται -ταυτόχρονα- από την παρουσία του Κουρδικού κινήματος αλλά και διασχίζεται από σημαντικές χερσαίες διόδους και κυρίως αγωγούς ενέργειας. Αξίζει να παρακολουθήσουμε την αρθρογραφία που περιγράφει όσα προηγήθηκαν της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους.
«Ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη Su-25 και Su-24 κατέστρεψαν ολοσχερώς τουρκική φάλαγγα[…] που μετέφερε όπλα, πυρομαχικά και τρόφιμα σε θύλακα Τουρκομάνων της al-Nusra στα τουρκικά μειονοτικά χωριά της Συρίας, προκαλώντας εκατόμβη νεκρών Τούρκων ισλαμιστών, αλλά και την οργή της Άγκυρας: Ο Τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου ζήτησε από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών να καλέσει το Ρώσο πρέσβη στην Άγκυρα για να του επιδώσει διάβημα διαμαρτυρίας και να τον απειλήσει με “σοβαρές συνέπειες” […] H τρομοκρατική οργάνωση “Jabhat Al-Nusra” κι ο φιλοδυτικός FSA έχουν υποχωρήσει και κρύβονται στα βουνά των Τουρκμένων μετά από ευρεία χερσαία επιχείρηση του συριακού Στρατού στη B. Λαττάκεια και εκεί κατευθυνόταν επειγόντως η τουρκική βοήθεια. […] Ο συριακός Στρατός με την κάλυψη της ρωσικής Αεροπορίας ξεκίνησε χερσαίες επιχειρήσεις στα τουρκικά χωριά στην περιοχή Bayir Bucak στην βορειοδυτική Λαττάκεια. Οι συγκεκριμένοι θύλακες των ισλαμιστών και του FSA γύρω από την Λαττάκεια είναι πλήρως απομονωμένοι και η καταστροφή τους σηματοδοτεί την πλήρη απελευθέρωση της πόλης από την ισλαμική απειλή.
«Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Ρώσος πρέσβης στην Άγκυρα, Andrey Karlov, κλήθηκε στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών από τον υπουργό Feridun Sinirlioglu, ο οποίος είπε ότι “οι ρωσικές πράξεις δεν κινούνται προς την κατεύθυνση καταπολέμησης της τρομοκρατίας αλλά βομβαρδίζονται χωριά της τουρκικής μειονότητας με πολίτες (!) και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες”. “Η Τουρκία ζήτησε από την Ρωσία να σταματήσει την επιχείρηση”, είπε ο Bilgic και τόνισε ότι “οι προειδοποιήσεις μας και η παράκληση μας έχει μεταφερθεί και στον Ρώσο αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών και στον ειδικό για θέματα Μέσης Ανατολής Mihail Bogdanov”. Η τουρκομανική περιοχή Bayirbucak, στη βόρεια Λαττάκεια είναι υψίστης σημασίας για τον συριακό στρατό γιατί η Τουρκία τη χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει «γεωγραφική σύνδεση» με την περιοχή Hatay στην Τουρκία, η οποία βρίσκεται στα σύνορα με τη Συρία. Στο μεταξύ εικόνες αποκάλυψης δημιουργούν οι ρωσικές δυνάμεις στη Συρία καθώς σύμφωνα με νεότερη ανακοίνωση μόνο στην Deir ez-Zor σκοτώθηκαν 600 ισλαμιστές ενώ ρωσικά βομβαρδιστικά, Su-34, Μi 24 βομβαρδίζουν ανηλεώς τα τουρκμενικά χωριά παρέχοντας κάλυψη στον συριακό Στρατό και τη Χεζμπολάχ για να ξεκληρίσουν τους ισλαμιστές οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο εκεί»!
Για δεύτερη φορά, το τουρκικό κατεστημένο επιλέγει τον πόλεμο για να επιβάλλει τα συμφέροντα του στο εσωτερικό της χώρας, και για να εξυπηρετήσει τους μεγαλοϊδεατικούς του στόχους στο διεθνές πλέγμα. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο που διεξήγαγε το καθεστώς Ερντογάν εναντίον της Κουρδικής Μειονότητας και της Τουρκικής Αριστεράς, τώρα επιλέγει την πολεμική ένταση για να επανέλθει στο προσκήνιο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Αν, επομένως, στο χθες του καπιταλισμού η «λαϊκή κυριαρχία» ήταν το φύλλο συκής για την εξυπηρέτηση της αστικής πολιτικής, στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού εξαφανίζεται κάτω από τη βαρβαρότητα του κράτους διαρκούς έκτακτης ανάγκης που αντιμετωπίζει τον κόσμο της εργασίας ως ασύμμετρη απειλή, ενοποιεί την άμυνα-ασφάλεια, δεν αναγνωρίζει διαφορά ανάμεσα σε «εσωτερικό» και «εξωτερικό» εχθρό!
Και πάλι πρέπει να σταθούμε σε δύο εξαιρετικής σημασίας γεγονότα που εντοπίζει η πρόσφατη αρθρογραφία, για τα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί.
Το πρώτο αφορά την τεράστια ήττα που υπέστη η Τουρκία στη Συρία, όταν δυνάμεις του Άσαντ, με την υποστήριξη της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας, ανακατέλαβαν το όρος Τουρκμένταγι, την επαρχία Μπαγίρνταγι και την ευρύτερη περιοχή, που θεωρείται στρατηγικής σημασίας για την ασφάλεια της Λατάκειας αλλά και της πόλης Ιντλίμπ, που βρίσκεται ακόμα στα χέρια των ισλαμιστών, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν, εξοπλίστηκαν και υποστηρίζονται από τον τουρκικό στρατό και τη ΜΙΤ. «Ενδεικτικό της κατάστασης που έχει περιέλθει η Τουρκία είναι το γεγονός ότι κινητοποίησε για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1990 τις παραστρατιωτικές ομάδες Αλπερενλέρ, του βαθέως κράτους, για να εισβάλουν στο Μπαγίρνταγι και να βοηθήσουν τους εκεί πράκτορες της Τουρκίας να το ανακαταλάβουν. Ήδη έχει αναχωρήσει μια ομάδα “Τουράν” των 30 ατόμων και ακολουθούν άλλοι 250 ως εμπροσθοφυλακή, για να ακολουθήσουν και άλλες δυνάμεις».
Επίσης, κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ήδη διατυπώνονται προτάσεις για την επόμενη μέρα στην Συρία. Διαβάζουμε λοιπόν: «Η Ρωσία σχεδιάζει να επανοικοδομήσει τη Συρία από τις στάχτες. Η Ρωσία δεν θα σταματήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες της στη Συρία μετά το πέρας της εξολόθρευσης των δολοφόνων του ισλαμικού κράτους (ISIS). Ο Πούτιν έχει μακροπρόθεσμα σχέδια, που περιλαμβάνουν την ανοικοδόμηση της Συρίας μετά το τέλος του πολέμου, καθώς και την ανανέωση των συμβάσεων για τα επενδυτικά σχέδια και έναν οδικό χάρτη για μια πολιτική ανάλυση. Ο Ρώσος πρόεδρος ακολουθεί μια μακροπρόθεσμη στρατηγική στη Μέση Ανατολή, σύμφωνα με την οποία στόχος είναι οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Συρίας να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Με τις νέες συμμαχίες με το Ιράκ και το Ιράν, η Ρωσία θέλει να σπάσει την κυριαρχία της Σ. Αραβίας, η οποία μέσω του ΟΠΕΚ παίζει καταστροφικό ρόλο τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά, στο ρωσικό πλάνο. Παράλληλα, από τη στιγμή που η χώρα σταθεροποιηθεί, θα ανανεωθούν και οι ισχυροί οικονομικοί δεσμοί της Ρωσίας με τη Συρία στους τομείς της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου. Επιπλέον, η Ρωσία είναι ο μόνος εταίρος που έχει παρουσιάσει έναν ολοκληρωμένο οδικό χάρτη για τη μεταρρύθμιση μετά το τέλος του πολέμου. Το σχέδιο, που παρουσιάστηκε στη Βιέννη νωρίτερα αυτό το μήνα, προβλέπει μια περίοδο 18 μηνών που περιλαμβάνει συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και προεδρικές εκλογές, στις οποίες μπορεί να λάβει μέρος ο Πρόεδρος Άσαντ».
Από τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς την ένταση της σύγκρουσης της Ρωσίας με την Τουρκία, τη Σ. Αραβία και τις μοναρχίες του Περσικού, που κρύβουν πίσω από το ενδιαφέρον τους για τους Σουνίτες, την αγωνία τους για τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα και το μαύρο χρυσό. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν τον καθοριστικό-ρυθμιστικό ρόλο που παίζει ο ενεργειακός παράγοντας στη Ρωσία του Πούτιν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετά από αυτά τα κείμενα αναπαράγονται κατά κόρον σε εθνικιστικά και μιλιταριστικά μέσα, που όχι μόνο διατηρούν σταθερούς δεσμούς με τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά –κυρίως- την ίδια την ρωσική πρεσβεία!
Μια τρίτη παράμετρος είναι αυτή του ΝΑΤΟ. Η ρωσική παρέμβαση στην περιοχή την τελευταία περίοδο γνωρίζει την ανοχή του Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα, στο πλαίσιο της διαχείρισης του χάους που προκάλεσε η αμερικανική επεμβατική πολιτική -με καταλυτικό γεγονός την αμερικανοβρετανική εισβολή του 2003 στο Ιράκ-. Και το χάος αυτό, που βάφεται με το αίμα ολόκληρων λαών, ενσωματώνει πλήθος αντιφάσεων και αντιθέσεων: Εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις, γεωστρατηγικά συμφέροντα μεγάλων και περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που άλλοτε τέμνονται και άλλοτε διαφοροποιούνται, ενδοαστικές διαμάχες για την αναγκαία τακτική (διαφοροποίηση Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων), διαφορές μέσα στις ίδιες τις εθνότητες (όπως πχ στους Κούρδους, με διαφορετικά προτάγματα των μειονοτήτων σε Β. Ιράκ-Τουρκία-Συρία, που σε καμιά περίπτωση δεν καταλήγουν σε πρόταση ενιαίου ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους), τεράστια κέρδη της κατασκευαστικής και της ενεργειακής βιομηχανίας, του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος άμυνας-ασφάλειας, εντεινόμενοι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση ανθρώπινου δυναμικού, πηγών και δρόμων ενέργειας με βασικό πρόταγμα τον ευρωπαϊκό απογαλακτισμό από την ρωσική ενεργειακή εξάρτηση.
Όλα αυτά καταγράφονται σε περιβάλλον εντεινόμενης καπιταλιστικής κρίσης που κάνουν δύσκολη από οικονομική και πολιτική σκοπιά την απόφαση αποστολής χερσαίων δυνάμεων εναντίον του ISIS (ενώ όλοι συνειδητοποιούν ότι πλησιάζει η ώρα της αποστολής τους ή -στην περίπτωση των Ρώσων- της εμπλοκής τους), ενώ ο πόλεμος αναδεικνύεται ξανά όχι μόνο ως ανώτερη μορφή εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας, αλλά κι ως σημαντικότερος παράγοντας ξεπεράσματος της κρίσης.
Η πρόσφατη περίοδος έχει σημαδευτεί από την κατάρρευση της καπιταλιστικής οργάνωσης και του αντίστοιχου κράτους της μέσω των επεμβάσεων σε Ιράκ-Αφγανιστάν, που σημειωτέον όχι μόνο δεν αντιμετώπισε τον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό, αλλά τον πυροδότησε με πολλαπλούς τρόπους, ενώ καταγράφηκε η τεράστια κοινωνική αμφισβήτηση της Αραβικής Άνοιξης που γρήγορα πέρασε τη Μεσόγειο για να συγκλονίσει ως κίνημα των αγανακτισμένων τις ευρωπαϊκές καπιταλιστικές μητροπόλεις και την ίδια την Αμερική, σε μια σύγχρονη κλιμάκωση της ταξικής πάλης που είχε και την εξέγερση των γαλλικών γκέτο, το Ferguson και την εξέγερση του Λονδίνου, αλλά και το κατακλυσμιαίο προσφυγικό δράμα.
Από αυτή την σκοπιά, λοιπόν, πρέπει να παρατηρήσουμε αφενός την κοινή τρομοκρατική στάση των αστικών κρατών απέναντι στον κόσμο της εργασίας (ποιος ξεχνά την αμερικανική εθνοφυλακή σε Ferguson και Βαλτιμόρη, το βρετανικό στρατό στο Λονδίνο, την τουρκική στρατοχωροφυλακή στο πάρκο Γκεζί, τους Πραξικοπηματίες της Αιγύπτου, την εισβολή της Σ. Αραβίας στο Μπαχρέιν, τον ισραηλινό στρατό εναντίον διαδηλωτών εβραίων ή παλαιστίνιων, την άγρια καταστολή του Πούτιν στη Μόσχα κλπ). Αφετέρου, την κλιμάκωση των ανταγωνισμών, όχι μόνο ανάμεσα στα αντίπαλα στρατόπεδα, αλλά και στο εσωτερικό της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ: Τεράστιες συγκρούσεις ανάμεσα σε μοντέλα συσσώρευσης και στρατηγικές ενοποίησης των αστικών μπλοκ εξουσίας, με διαπραγματευτικά χαρτιά, αναλώσιμα καύσιμα και θύματα πάντα τους εκμεταλλευόμενους σε όλο των πλανήτη.
Ας διαβάσουμε την ανάλυση του Κ. Ιορδανίδη «Ο πόλεμος του κ. Ολάντ», που δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (22/11/2015), που μεταξύ άλλων θίγει τα εξής:
«Η κήρυξη “πολέμου” εναντίον του “Ισλαμικού Κράτους” από τον Γάλλο πρόεδρο, Φ. Ολάντ, μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, κατά την οποία φονεύθηκαν 129 πολίτες, δεν ήταν μία αυτονόητη αντίδραση. Τρομοκρατικό πλήγμα εξτρεμιστών ισλαμιστών εδέχθη η Ισπανία το 2004 -στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης–, με περίπου 200 θύματα, και η Βρετανία την επόμενη χρονιά, όταν τρεις διαδοχικές βομβιστικές επιθέσεις στον υπόγειο του Λονδίνου είχαν ως συνέπεια τη δολοφονία 52 ατόμων. Καμία από αυτές τις χώρες δεν κήρυξε “πόλεμο”. Αυτό και μόνον προσδίδει στην απόφαση του Γάλλου προέδρου ιδιαίτερη πολιτική διάσταση.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός επίσης ότι ο κ. Ολάντ δε ζήτησε ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, όπως έπραξε η Τουρκία όταν οι Σύροι κατέρριψαν αεροσκάφος της, αλλά επικαλέστηκε τη ρήτρα αμοιβαίας ευθύνης της Ε.Ε. και χαρακτήρισε το “Ισλαμικό Κράτος” “εχθρό της Ευρώπης” – όχι παγκόσμια απειλή ή τρομοκρατική ενέργεια στρεφόμενη μόνον εναντίον της Γαλλίας. Είναι αυτονόητο ότι η ενεργοποίηση του ΝΑΤΟ θα έθετε την όλη επιχείρηση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, και ο ρόλος της Γαλλίας θα έπαυε να είναι ηγετικός. Παράλληλα θα απέκλειε ή θα δυσχέραινε σημαντικότατα -λόγω των τεταμένων σχέσεων Ουάσιγκτον-Μόσχας εξαιτίας του ουκρανικού- τη συμμετοχή της Ρωσίας, που ήδη όμως ενεπλάκη στη Συρία. Ο Ρώσος πρόεδρος, Β. Πούτιν, ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόταση του Ολάντ, και οι ΗΠΑ θα εξακολουθούν να επιχειρούν από αέρος αλλά συνεργαζόμενοι ασφαλώς στενά με τη Γαλλία.
Η κήρυξη πολέμου από τον πρόεδρο Ολάντ -εάν υποτεθεί ότι θα υπάρξει έμπρακτη ανταπόκριση των άλλων Ευρωπαίων- μπορεί να αποτελέσει καταλύτη σημαντικών εξελίξεων. Αυτό είναι το ενδιαφέρον από πολιτική άποψη. Θεωρητικώς τουλάχιστον, η απόφαση του Γάλλου προέδρου εισάγει στην ΕΕ προτεραιότητες γεωστρατηγικής σημασίας έναντι των δημοσιονομικών που ισχύουν σήμερα και στις οποίες πεισματικά εμμένει η Γερμανία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Σταϊνμάγερ δήλωσε ότι δεν έχει νόημα να προστεθεί η χώρα του στις άλλες δεκαέξι που επιχειρούν στρατιωτικώς σήμερα στη Συρία. Περαιτέρω υπερασπίσθηκε την απόφαση του Βερολίνου να ενισχύει στρατιωτικά τους Κούρδους, γεγονός που παρεμπιπτόντως δημιουργεί νευρικότητα στην Άγκυρα. Αλλά διά τον κ. Ολάντ ισχύει προφανώς ο αφορισμός ότι “πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί πάντων δε Βασιλεύς”, και εάν η άποψή του κατισχύσει, οι προτεραιότητες της ΕΕ θα αλλάξουν ή εν πάση περιπτώσει θα βρουν νέο σημείο ισορροπίας».
Σε αυτή την πολιτική, ουσιαστικά, πάει κόντρα η Τουρκία -με τη στήριξη της Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ- θέλοντας να βάλει στο παιχνίδι το ΝΑΤΟ ως συνολικό αντίπαλο της Ρωσίας. Όμως ήδη πρέπει να αξιολογήσουμε τις διφορούμενες τοποθετήσεις του ΝΑΤΟ και των κρατών μελών. Από τη μια μεριά ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ανέφερε ότι «Η Τουρκία ενημέρωσε τους συμμάχους για την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους που παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο. Έχω εκφράσει στο παρελθόν την ανησυχία μου σχετικά με τις συνέπειες των στρατιωτικών δράσεων της Ρωσίας κοντά στα σύνορα του ΝΑΤΟ», επισήμανε, τονίζοντας ότι οι σύμμαχοι είναι αλληλέγγυοι προς την Τουρκία και στηρίζουν την εδαφική ακεραιότητά της. Κατέληξε λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να παρακολουθεί πολύ στενά τις εξελίξεις στα νοτιοανατολικά σύνορά του. Κατά τ’ άλλα, σε συνέντευξη Τύπου μετά τη συνάντηση, είπε ότι «η κατάσταση είναι σοβαρή και αυτό που χρειάζεται είναι ηρεμία, διπλωματία και αποκλιμάκωση», και πρόσθεσε ότι «έχουν ήδη υπάρξει επαφές μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας και θα θέλαμε να συνεχιστούν». O πρωθυπουργός της Βρετανίας, Κάμερον, μέσω της εκπροσώπου τύπου, ανέφερε ότι η Τουρκία θα πρέπει να μιλήσει χωρίς μεσολαβητές με τη Ρωσία, με στόχο να αποφευχθεί οποιουδήποτε είδους κλιμάκωση και να μην επαναληφθούν παρόμοια περιστατικά. Εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου δήλωσε ότι η συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την πρόληψη των συγκρούσεων στο εναέριο χώρο της Συρίας δεν ισχύει για το ρωσικό μαχητικό που καταρρίφθηκε από την Τουρκία. Το μεταδίδει το RIA Novosti, προσθέτοντας ότι ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου χαρακτήρισε την κατάρριψη του Su-24 από την Τουρκία «κυριαρχική πράξη αυτοάμυνας»! Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ, μέσω ανώνυμου αξιωματούχου, «αδειάζουν» την Άγκυρα υποστηρίζοντας ότι πιστεύουν πως «το ρωσικό βομβαρδιστικό ενδεχομένως “παραβίασε” τον τουρκικό εναέριο χώρο για διάστημα λίγων δευτερολέπτων προτού η τουρκική πολεμική αεροπορία καταρρίψει το πολεμικό αεροσκάφος». Ο Πρόεδρος Μπ. Ομπάμα σε κοινές δηλώσεις του με τον Γάλλο ομόλογό του Φρ. Ολάντ είπε ότι η Ρωσία θα πρέπει να παίξει πιο εποικοδομητικό ρόλο, σταματώντας να πλήττει αντάρτες της αντιπολίτευσης και να επικεντρώσει τα πλήγματά της στο Ισλαμικό Κράτος. Πιστεύουμε ότι το μήνυμα ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-Γαλλίας-Βρετανίας είναι «ψυχραιμία, δε θέλουμε κλιμάκωση, ας σταματήσει η Ρωσία να χτυπά τις αντικαθεστωτικές ομάδες που υποστηρίζει η Δύση»!
Την ίδια ώρα, το δράμα των προσφύγων μεγαλώνει: συνεχίζουν να πνίγονται μπροστά στην Ευρώπη Φρούριο, να τσακίζονται στα νέα τείχη του αίσχους που ορθώνονται καθημερινά, βλέπουν τις κάνες των ευρωπαϊκών στρατών και υφίστανται πρωτόγνωρες ταπεινώσεις-ελέγχους ως σύγχρονοι δούλοι ή πετιούνται ξανά πίσω μέσω της επιτάχυνσης των απελάσεων. Το σύνολο, πια, του κόσμου της εργασίας βλέπει ότι τα ολέθρια αντεργατικά μέτρα πλέον συνοδεύονται από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που μας αντιμετωπίζει όλους ως ασύμμετρη απειλή, κάνοντας το 1984 του Όργουελ να φαντάζει παιδικό παραμύθι, μπροστά στις μηχανές του κράτους άμυνας-ασφάλειας του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.
Η ελληνική κυβέρνηση είναι βασική συνιστώσα σε όλα αυτά. Για να υπηρετήσει τις βλέψεις αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής άρχουσας τάξης στην περιοχή συνεχίζει να δίνει διευκολύνσεις, σχεδιάζει να στείλει και νέα στρατεύματα εκτός συνόρων, προετοιμάζει τις Ένοπλες Δυνάμεις να συμμετάσχουν στον καθημερινό πόλεμο της κρατικής τρομοκρατίας: Τα Στρατιωτικά Τάγματα θα εφορμούν εναντίον των κοινωνικών κινημάτων, ακολουθώντας τα ΜΑΤ-ΟΠΚΕ, που εισβάλλουν σε εργοστάσια, ενώ οι εθνικιστικές Λέσχες Εφέδρων και τα φασιστικά Τάγματα Εφόδου είναι σε επιφυλακή εναντίον του εσωτερικού εχθρού, εργατών και μεταναστών, όποιου αμφισβητεί τα μνημόνια και την «εθνική» αστική οικονομική ανάπτυξη.
Έξω λοιπόν όλοι οι ιμπεριαλιστές από την περιοχή: ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-Ρωσία.
Ήττα του μεγαλοϊδεατισμού των περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Καλούμε λοιπόν τους φαντάρους να αρνηθούν την συμμετοχή τους σε αυτή τη βαρβαρότητα.
Καλούμε το εργατικό κίνημα να παλέψει για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών
για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών αναγκών
Για την ανατροπή της αντεργατικής-τρομοκρατικής-πολεμοκάπηλης αστικής πολιτικής
της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε μορφής διαχείρισης αυτής της πολιτικής,
Για τη διάλυση των Ε.Ε.-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ-ΝΑΤΟ.
Με τις σημαίες ενός σύγχρονου εργατικού διεθνιστικού κινήματος,
για την αντικαπιταλιστική ανατροπή και την κοινωνική απελευθέρωση.
Για τις απελευθερωτικές χειρονομίες. Για τα χειραφετητικά κινήματα που γεννάει ο καιρός μας
Για την κάθε Ροζάβα και την κάθε Ιντιφάντα που απαιτεί η εποχή μας.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Τηλ: 6932 955437
