inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
«Για να μην έχει το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα μόνο ένα τιμημένο χτες, αλλά και ένα απελευθερωτικό αύριο – Σχέδιο Β
«Πρώτο, αυτό το συγκλονιστικό «Όχι» που ξεπέρασε κάθε προσδοκία, με βάση και μόνο τα αποτελέσματα κατά δήμους σ’ όλη την Ελλάδα, είναι ταξικό, εμπεριέχει το ήθος της εργασίας. Είναι πατριωτικό, φυτρώνει μέσα από ακοίμητες παραδόσεις αντίστασης του λαού μας ενάντια σε ξένους κατακτητές. Είναι νεανικό, αφού η νέα γενιά διατηρεί ζωντανά τα όνειρά της, αρνείται να συμφιλιωθεί με τη μόνιμη ανεργία, τη δουλειά του ποδαριού και του εξευτελισμού, την ξενιτιά. Είναι νίκη της ελπίδας απέναντι στο φόβο.
Ευρωπαϊκές εξουσίες και συγκροτήματα ενημέρωσης επιχείρησαν να γονατίσουν τον λαό μας με τα ΑΤΜ, τις κλειστές τράπεζες, τις απειλές για έλλειψη φαρμάκων, την υποκίνηση εφόδων στα καταστήματα τροφίμων. Η απάντηση είναι μία: Αξιοπρέπεια, όχι υποταγή. Αυτή η αξιακή διάσταση του αποτελέσματος, η ικανότητα ενός λαού να θέτει αρχές και ιδανικά πάνω από καθημερινές κακουχίες, όσο και αν δυσχεραίνουν τη ζωή του, αποτελεί ένα πολύτιμο υπέδαφος που μπορεί να στηρίξει, στις κατάλληλες συνθήκες, μεταρρυθμίσεις επαναστατικού χαρακτήρα στη χώρα μας, που ενέχουν τη διακινδύνευση, όπως κάθε μεγάλος στόχος στη ζωή ενός προσώπου ή μιας κοινότητας, και θα αλλάξουν πολλά από τον κατεστημένο τρόπο της ζωής μας.
Δεύτερο, το Σχέδιο Β, με τις μικρές του δυνάμεις, τάχθηκε από την πρώτη στιγμή της προκήρυξης του δημοψηφίσματος υπέρ του «Όχι». Το ίδιο έκαναν και άλλες δυνάμεις που συμμερίζονται κοινές σχεδόν θέσεις με εμάς σε σχέση με την αποχώρηση από την Ευρωζώνη ή την άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Αναγνωρίζουμε βέβαια ότι το βασικό ρόλο στο δημοψήφισμα και στην έκβασή του έπαιξαν τα κυβερνητικά κόμματα και ο πρωθυπουργός. Γνωρίζουμε επίσης ότι τα κυβερνητικά κόμματα και οι ηγεσίες τους έχουν τη δυνατότητα να δώσουν και να περάσουν τη δική τους νοηματοδότηση στη μεγάλη πλειοψηφία όσων στήριξαν το «Όχι», αυτή του «έντιμου συμβιβασμού» με τους δανειστές και της παραμονής στο ευρώ. Όμως μέσα σε αυτό το 62% υπάρχει αναθαρρημένο ένα ασυμβίβαστο πλατύ ρεύμα του «Όχι στην ανεργία, Όχι στη φτώχεια, Όχι στο ευρώ». Το «Όχι» της Κυριακής είναι και δικό μας και θα είναι μεγάλη επιπολαιότητα να το αποποιηθούμε. Αξίζει να το εμπιστευθούμε. Το υπογραμμίζουμε αυτό όχι για να διαρραγεί το πλατύ και νικηφόρο «Όχι», αλλά για να το αντιληφθούμε, όλοι μαζί, ως ένα πρώτο γενναίο και θετικό βήμα μιας μακράς απελευθερωτικής πορείας.
Τρίτο, το δημοψήφισμα το ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός, στη Βουλή το ψήφισαν τα δύο κυβερνητικά κόμματα, αυτά είχαν την επίσημη διαχείριση του προεκλογικού αγώνα. Ο παράγοντας όμως που εξώθησε στο δημοψήφισμα, όπως δηλώθηκε δημοσίως από τους ίδιους, ήταν η άρνηση βουλευτών της «Αριστερής Πλατφόρμας» και άλλων να νομιμοποιήσουν οιαδήποτε συμβιβαστική πρόταση μέσα στη Βουλή, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, με αποτέλεσμα να αρθεί η «δεδηλωμένη». Αποδεικνύεται έτσι ότι η αντίληψη για βαθύτερους μετασχηματισμούς και ριζοσπαστική αναθεώρηση των σχέσεων μας με την Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι δεν έχει άμεση πολιτική έκφραση, μπορεί να έχει σοβαρή θετική επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι. Και μπορεί να πολλαπλασιάσει τη δύναμή της.
Τέταρτο, σε όσες και όσους από την αριστερά συμμετείχαν στη βδομαδιάτικη αυτή καμπάνια αναπτύχθηκαν σχέσεις συναγωνιστικότητας και συντροφικότητας με φίλες και φίλους από άλλες αριστερές και προοδευτικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζει αυτό το κλίμα να το κρατήσουμε και να το δυναμώσουμε. Και να κρατήσουμε τη δυναμική του δημοψηφίσματος. Να μη το αφήσουμε να εκπέσει σε ένα «άλλοθι» προκειμένου οι κυβερνητικοί βουλευτές που δε θα ψήφιζαν χτες, να ψηφίσουν σήμερα τα ίδια μνημόνια. Να μη χάσει κάθε νόημα μέσα σε μια θολή «εθνική νεότητα» με τα μημονιακά κόμματα. Να μην περάσει η λογική «το μη χείρον, βέλτιστον». Να μη δικαιολογηθούν μνημόνια με το επιχείρημα κάποιας μείωσης του χρέους, όπως το 2012, με το PSI, τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην παγκόσμια ιστορία, που κατέδειξε ότι, αν δεν υπάρξει αλλαγή στο υφεσιακό πλαίσιο, οποιαδήποτε δανειακή ελάφρυνση οδηγεί ταχύτατα σε μεγαλύτερη υπερχρέωση. Να μη αναδειχθεί στην πράξη νικητής ταχύτατα μάλιστα, το «Ναι» με την επανεμφάνιση της πρότασης Γιουνκέρ.
Πέμπτο, η σαφής επιλογή του ελληνικού λαού και η καταδίκη της τρόικα δημιουργεί ήδη σοβαρές ανακατατάξεις του πολιτικού σκηνικού. Η κρίση ηγεσίας στη ΝΔ προαναγγέλλει ενδεχομένως για το κόμμα αυτό παρακμιακές καταστάσεις αντίστοιχες με του ΠΑΣΟΚ. Οι αναδιατάξεις είναι δυνατό να μη περιορισθούν στο μνημονιακό χώρο. Και είναι δυνατό να είναι θετικές. Η δυναμική ενός δημοψηφίσματος δεν περιορίζεται μόνο στην προεκλογική περίοδο και στο αποτέλεσμά του. Είναι ανοικτή και στο μέλλον. Εξαρτάται από την ικανότητα των πολιτικών δυνάμεων να την αξιοποιήσουν. Η απουσία ενός εμπνευσμένου φορέα που εκφράζει το κοινωνικό ρεύμα υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωζώνη μπορεί επιτέλους να αντιμετωπισθεί. Μετά από χρόνια ασυγχώρητης καθυστέρησης προοδευτικές οργανώσεις και κινήσεις μπορούν, αξιοποιώντας το κατ’ εξοχήν ευνοϊκό περιβάλλον αυτής της περιόδου, να δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα για ένα πλατύ, λαϊκό, πατριωτικό, δημοκρατικά συγκροτημένο μέτωπο για την ανασυγκρότηση της χώρας.Ένα μέτωπο εξαιρετικά αναγκαίο μπροστά στα ενδεχόμενα συνέχισης της «πάση θυσία παραμονής» ή της άτακτης εξόδου από το ευρώ. Στην πρωτοβουλία αυτή αξίζει να γίνει πρόταση σε προωθημένα στοιχεία που κινούνται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που μετά την αποχή του, αρνήθηκε να υπογράψει το «πιστεύω εις ένα ευρώ» των πέντε πολιτικών αρχηγών. Το Σχέδιο Β προχωρεί άμεσα στις σχετικές πρωτοβουλίες. Η Επιτροπή του «Όχι», που αρνήθηκε να την ενεργοποιήσει προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ που με βάση το νόμο είχε μόνος δικαίωμα, μπορεί να πραγματοποιηθεί μετεκλογικά από τα κάτω.
Έκτο, ιδιαίτερης σημασίας είναι η ευρωπαϊκή και διεθνής διάσταση του δημοψηφίσματος. Είναι το πρώτο που γίνεται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά την κρίση του 2008 και τη συντονισμένη καπιταλιστική επέλαση. Προσφέρει αισιοδοξία και προοπτική σε κινήματα, σε κόμματα και ομάδες της αριστεράς διάσπαρτες στην Ευρώπη ότι ο αγώνας τους δεν είναι μάταιος, έχει δυνατότητες και μέλλον. Συνεχίζει την παράδοση του γαλλικού «όχι» στο Ευρωσύνταγμα, του δανικού και ιρλανδικού «όχι» στο Μάαστριχτ. Δεν πρέπει βέβαια να διαφύγει της προσοχής μας ότι τη δυνατότητα αυτή επιχειρούν να αξιοποιήσουν ακροδεξιές ή αντιξενικές δυνάμεις, όπως η Λεπέν στη Γαλλία ή ο Φάρατζ στη Μ. Βρετανία. Και ιδιαίτερα ότι εδώ η Χρυσή Αυγή, σε συνθήκες κρίσης της ευρύτερης δεξιάς, επιχειρεί να διεκδικήσει το λαϊκό όχι. Η ικανότητα ενός ριζοσπαστικού μετώπου να βρεθεί δίπλα και μέσα στο λαό, να βαπτισθεί μέσα στην καθημερινότητά του, να αντικαταστήσει ιδεολογικά στερεότυπα με ένα ζεστό, ανθρώπινο λόγο για την αυτοοργάνωση και επιβίωση, να του εμπνεύσει προοπτική μπορεί να κλείσει αυτό το δρόμο.
Έβδομο, το Σχέδιο Β, στηριζόμενο στην πρωτοποριακή δουλειά του Ινστιτούτου «Δ. Μπάτσης», έχει παρουσιάσει τις πιο τεκμηριωμένες προτάσεις σχετικά με μια εναλλακτική διαδρομή της χώρας μας. Τα γεγονότα αυτού του μήνα, από τον έλεγχο κεφαλαίων μέχρι τις επιπτώσεις στον τουρισμό, μας προσφέρουν ένα πλούσιο υλικό προς επεξεργασία για έλεγχο, διόρθωση, συμπλήρωση, ολοκλήρωση των απόψεών μας. Ιδιαίτερη σημασία έχει η επεξεργασία της διαδρομής που θα ακολουθήσει ένα εναλλακτικό σχέδιο, της σειράς και της ιεράρχησης των πρωτοβουλιών που θα ληφθούν, των επιπτώσεων και του τρόπου που θα αντιμετωπισθούν. Με τις εμπειρίες που έχει πια ο ελληνικός λαός μια πρόταση ρήξης απαιτείται να είναι εξοπλισμένη με ένα εναλλακτικό κυβερνητικό πρόγραμμα, με τη χρονική σειρά των κινήσεων. Είναι δυνατό, με προετοιμασία από τώρα, να υπάρξει ένας συναγερμός επιστημονικών δυνάμεων από τις αρχές του φθινοπώρου, που θα δώσουν νέα ορμή, πνοή και εγκυρότητα στο απελευθερωτικό εγχείρημα.»
7 Ιουλίου 2015
