inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Το τελευταίο διάστημα, υπό την σκιά του ευρωπαϊκού πολέμου κατά των μεταναστών, της ρωσικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Συρία και τις εξελίξεις στην Τουρκία, σημειώνονται σημαντικές διπλωματικές πρωτοβουλίες που φέρνουν στο προσκήνιο όλο το φάσμα των αντιθέσεων-ανταγωνισμών-συμφωνιών που συνθέτουν το ιμπεριαλιστικό πλέγμα συμφερόντων στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Ας παρουσιάσουμε επομένως αρχικά ορισμένες ψηφίδες αυτών των πολύ σοβαρών διεργασιών του καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού κόσμου.
Ο γεωστρατηγικός ρόλος της Κύπρου: Πρόσφατα, ο Υπουργός Άμυνας Χριστόφορος Φωκαΐδης συμμετείχε ως κύριος ομιλητής σε συνέδριο που διοργάνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας (ΕΟΑ) και το Eurodefense-Deutshcland. Στην ομιλία του, με θέμα τις προκλήσεις θαλάσσιας ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Υπουργός ανέδειξε τον αναβαθμισμένο γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου, αναλύοντας τις πρωτοβουλίες της Κυπριακής κυβέρνησης προς την κατεύθυνση της δημιουργίας στρατηγικών σχέσεων με χώρες της Μ.Ανατολής.
Το ζήτημα της «Ασφάλειας», εκτός από την ιδιαίτερη αξία που έχει για τους σχεδιασμούς του αστικού Κυπριακού κατεστημένου (εκμετάλλευση ενεργειακών πηγών κλπ), εργαλειοποιείται προκειμένου να δικαιολογηθεί η συμμετοχή της Κύπρου στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, η σύναψη συμμαχιών με το κράτος Δολοφόνο Ισραήλ και τους Δικτάτορες της Αιγύπτου, η ενεργή σύμπραξη της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ αλλά και της Ε.Ε., όπου η Γερμανία κρατά πρωταγωνιστικό ρόλο. Ενώ σταδιακά απομακρύνεται ολοένα από την Ρωσία.
Οι «ασύμμετρες απειλές» λοιπόν είχαν κεντρικό ρόλο στην ομιλία του Κυπρίου ΥΕΘΑ που μίλησε για «νέου τύπου απειλές στο τομέα της ασφάλειας, όπως η τρομοκρατία, η διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής και η πειρατεία», που δε μπορούν, ανέφερε ο Υπουργός Άμυνας Χριστόφορος Φωκαΐδης, να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά χωρίς την ενεργό σύμπραξη των χωρών της περιοχής. Και συνέχισε: «Η αντιμετώπιση της κλιμακούμενης ανθρωπιστικής κρίσης και της συνεπακόλουθης γεωμετρικής αύξησης των μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα μας να δημιουργήσουμε συνθήκες σταθερότητας, ειρήνης και βιώσιμης ανάπτυξης στις χώρες προέλευσης των μεταναστών. Καμιά πολιτική δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα αν δεν αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του. Και αυτό, υπογράμμισε, προϋποθέτει τη συνέργεια όλων εκείνων των κυβερνήσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που παραμένουν δεσμευμένες στην κατεύθυνση της προαγωγής της ασφάλειας και της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού, όπως ειδικότερα του Ισραήλ και της Αιγύπτου». Φυσικά, οι εικόνες με τις εκτελέσεις Παλαιστινίων αμάχων από τους Ισραηλινούς στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ αποδεικνύουν τι σημαίνουν όλα αυτά! Η Υποκρισία του Κυπριακού κατεστημένου καλύπτει τον Τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής.
Να ποιοι είναι λοιπόν οι Σύμμαχοι του Ελληνοκυπριακού αστικού κατεστημένου, να σε ποια πολιτική ασφάλειας υπολογίζουν! Η δολοφονική πολιτική του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων, που βεβαίως διαιωνίζει τη μακρόχρονη Κατοχή και τη βάρβαρη εκμετάλλευση-καταπίεση της εργατικής τάξης των Παλαιστινίων, βρίσκει την συνέχεια της στους στυγνούς Δικτάτορες της Αιγύπτου, δύο χώρες που διατηρούν άριστες σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα, στοχοποιώντας παράλληλα από κοινού τον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης! Βλέπεις,οι Ελληνοκύπριοι θεωρούν παράλογη και ιστορικό παράδοξο την Τουρκική Κατοχή της Κύπρου, χώρας μέλος της Ε.Ε. και όχι την Ισραηλινή Κατοχή της Παλαιστίνης, δίνοντας και ένα ρατσιστικό χρώμα στην πολιτική τους! Κατ΄ επέκταση, η Κύπρος μετατρέπεται από θύμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών σε ενεργό παράγοντα των νέων βάρβαρων εκστρατειών για την επιβολή της Νέας Τάξης.
Στην συνέχεια της ομιλίας του ο Κύπριος ΥΕΘΑ περιέγραψε τον ενεργειακό παράγοντα ως βάση συμμαχιών με ΗΠΑ και Ε.Ε., γυρνώντας την πλάτη στην Ρωσία καθώς η κυπριακή αστική τάξη αντιπροτείνεται ως εναλλακτικός προμηθευτής πετρελαίου και κυρίως φυσικού αερίου. Ταυτόχρονα διηγήθηκε τις φιλοδοξίες του αστικού κόσμου που εκπροσωπεί, για συνδιαλλαγή με την Τουρκία, κλείνοντας το μάτι για ένταξη στην Ε.Ε.. Ο υπουργός ανέδειξε τις νέες προοπτικές που δημιουργούνται στο τομέα της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο μετά τον εντοπισμό σημαντικών ποσοτήτων υδρογονανθράκων. Όπως σημείωσε, αυτή η προοπτική μπορεί να καταστεί καταλύτης για τη μετατροπή της ευρύτερης περιοχής, από πηγή συγκρούσεων και απειλών σε περιοχή συνεργασίας, ανάπτυξης και ευημερίας ενώ την ίδια ώρα, συμπλήρωσε, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης. Σ’ αυτή την προοπτική μπορεί να συμμετάσχει, υπέδειξε, και η Τουρκία, αν επιτέλους επιδείξει ειλικρινή πολιτική βούληση προκειμένου να τερματιστεί ο μεγαλύτερος ιστορικός και πολιτικός αναχρονισμός σήμερα στην Ευρώπη, με την κατοχή εδαφών μιας χώρας μέλους της Ένωσης από μια χώρα που θέλει να ενταχθεί στην Ένωση.
Στην συνέχεια ήταν σαφή τα ανοίγματα του ελληνοκυπριακού κατεστημένου προς την Ε.Ε. και ιδιαίτερα τη Γερμανία. Μια καπιταλιστική δύναμη, που επιχειρεί να μετατρέψει την οικονομική της δύναμη σε παράμετρο για τη διεκδίκηση ευρύτερου ιμπεριαλιστικού ρόλου. Όχημα της ο Ευρωστρατός. Θυμίζουμε την σημαντική συμμετοχή της Γερμανίας στον Ευρωστόλο «που κατεβαίνει» στα Λυβικά χωρικά ύδατα, όπου με πρόφαση την καταπολέμηση των δουλεμπόρων, όχι μόνο φιλοδοξεί να ορθώσει θαλάσσια φράγματα με τους πολεμικούς στόλους, αλλά σε ένα επόμενο βήμα να προχωρήσει σε χερσαίες επεμβάσεις σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Επίσης, να συγκρατήσουμε την πρόσφατη απόπειρα της Γερμανίδας Καγκελαρίου Μέρκελ να μιλήσει για θαλάσσια ευρωπαϊκά σύνορα στο Αιγαίο, επιβάλλοντας την συνεργασία των κατασταλτικών-πολεμικών δυνάμεων Τουρκίας-Ελλάδας υπό τη FRONTEX και ουσιαστικά το γερμανικό έλεγχο. Τέλος, να τονίσουμε την σημασία των επιχειρήσεων έρευνας-διάσωσης, που ουσιαστικά καθορίζουν κυριαρχικά δικαιώματα!
Από αυτή επομένως την σκοπιά παρακολουθούμε την τοποθέτηση του ΥΕΘΑ Φωκαΐδη, που έκανε αναφορά στις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Κύπρος για συνεργασίες στο τομέα της Έρευνας και Διάσωσης μέσα από την υπογραφή συμφωνιών αλλά και τη διεξαγωγή τακτικών διεθνών ασκήσεων ενώ σημείωσε επίσης τις διευκολύνσεις που παρέχει η Κύπρος στη ναυτική δύναμη της UNIFIL, την επιχειρησιακή διοίκηση της οποίας ασκεί η Γερμανία.Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, οι διοργανωτές έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στο επικείμενο συνέδριο για τη θαλάσσια ασφάλεια που διοργανώνεται, σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας, στη Λευκωσία μεταξύ 12 και 13 Νοεμβρίου και το οποίο τελεί υπό την αιγίδα της Λουξεμβουργιανής προεδρίας. Στο συνέδριο θα συμμετάσχουν αρχηγοί ναυτικών δυνάμεων σημαντικών Ευρωπαϊκών χωρών ενώ κύριος ομιλητής θα είναι ο νέος Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Έλληνας Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, ο οποίος μόλις ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα.
Η Αθήνα αλλάζει στάση στο Κυπριακό: Όμως η Κύπρος είναι ο ένας πυλώνας του «ελληνισμού», του σχήματος δηλαδή με το οποίο κινούνται οι επιθετικοί σχεδιασμοί των ελληνόφωνων αστικών τάξεων, που βαυκαλίζονται να βλέπουν την Κύπρο και την Ελλάδα ως τα δύο Ελληνικά κράτη στην περιοχή. Αστικές τάξεις που είχαν κοινό εχθρό το Τουρκικό κράτος, αλλά ούτε είχαν στο παρελθόν, ούτε έχουν στο παρόν, συμφέροντα τα οποία ταυτίζονται. Πολύ περισσότερο που το ελληνικό κράτος είχε και έχει διάθεση επικυριαρχίας.
Πλέον, η σύγχρονη αστική Ελλάδα, παρά τα σημαντικά της οικονομικά προβλήματα, αποκαλύπτει ένα πιο επιθετικό πρόσωπο, προβάλλοντας μια επικίνδυνη αστική πολιτική με διαχειριστές τους Τσίπρα-Καμμένο-Κοτζιά, με την σύμπραξη στο πρόσφατο παρελθόν των Λαφαζάνη-Ήσυχου. Ήδη, αστοί αναλυτές καταγράφουν ότι “για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, η Αθήνα δεν ακολουθεί νωχελικά και «καθηκόντως» ό,τι αποφασίζει η Λευκωσία στο Κυπριακό. Το παλιό καραμανλικό δόγμα του 1974 «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται», εξέφραζε μια άλλη διαφορετική εποχή, όταν η Αθήνα με νωπά τα γεγονότα ήθελε να αποστασιοποιηθεί από τα όσα προηγήθηκαν. Στη συνέχεια αυτό το δόγμα αξιοποιήθηκε δεόντως από ελληνικές κυβερνήσεις. Η Αθήνα ήθελε γενικά να μην ασχολείται ή να μην έχει ευθύνες για επιλογές της Λευκωσίας και κρυβόταν πίσω από τις λογικές των γενικόλογων τοποθετήσεων συμπαράστασης. Σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και προτάσσει πολιτικές. Και το βάρος της Ελλάδος, παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει, δεν είναι ασφαλώς το ίδιο με αυτό της Κύπρου. Γι αυτό και έχει σημασία αυτό που γίνεται σήμερα”.
Και πάλι το ζήτημα της ασφάλειας αποτελεί το κλειδί των εξελίξεων, ενώ η αμφισβήτηση του καθεστώτος εγγυήσεων δεν γίνεται από την σκοπιά της απομάκρυνσης των Μητέρων Πατρίδων Ελλάδας-Τουρκίας και της Βρετανίας που διατηρεί σημαντικές βάσεις, αλλά ως μέσο για τον τερματισμό της Τουρκικής Κατοχής. Επισημαίνεται λοιπόν από τις δημοσιογραφικές πένες ότι «ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, εδώ και μήνες οικοδομεί μια πολιτική πρόταξης του θέματος της ασφάλειας, αναδεικνύοντας την ανάγκη κατάργησης των εγγυήσεων». Μια επιχειρηματολογία που προέβαλε και ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος, στο πρόσφατο ταξίδι του στην Κύπρο, αποκαλύπτοντας ότι πρόκειται για στρατηγική επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης, με υπόβαθρο την ευρύτερη συμφωνία των αστικών της δυνάμεων, εντός και εκτός κυβέρνησης.
Το πιο σημαντικό όμως είναι να αναδείξουμε ότι με ιδιαίτερη θρασύτητα σήμερα και κυρίως για πρώτη φορά από τα δραματικά γεγονότα του 1974, ο ελληνικός αστικός κόσμος διατρανώνει ότι έχει σημαντικά συμφέροντα στο νησί, αποκαλύπτοντας ότι η μέχρι σήμερα πολιτική της συμπαράταξης που ακολούθησε αποτέλεσε έκφραση της συγκαλυμμένης ύπαρξης τους. Κανείς δεν μπορεί να ξεχνά ότι διαφοροποίηση των πολιτικών επιλογών ελληνικής και ελληνοκυπριακής αστικής τάξης είχαμε και το 2003, με επίδικο το Σχέδιο Ανάν.Ήταν μια αντίθεση που διέτρεξε κάθετα και οριζόντια τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, όταν την συγκεκριμένη επιλογή στήριξαν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και πλειοψηφικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, με το πατριωτικό του κομμάτι να εκπροσωπεί διαφορετική εκδοχή υπεράσπισης των «εθνικών» αστικών συμφερόντων.
ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: Ας δώσουμε όμως το λόγο στους αστούς αναλυτές για να μας παρουσιάσουν τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελληνικής άρχουσας τάξης στην Κύπρο:
«Το πρώτο είναι πως έχει συμφέρον να διασφαλιστεί η συνέχεια του ελληνισμού στην Κύπρο. Ένα ζήτημα που έχει πολλές πτυχές, όμως, ένας και μοναδικός ο πυλώνας: Διασφάλιση του ελληνισμού σημαίνει σωστή, λειτουργική, δημοκρατική λύση.
Το δεύτερο είναι πως οι εξελίξεις στην περιοχή, οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί, οι συνεργασίες με γειτονικές χώρες, αυξάνει την παρουσία της Ελλάδος. Έχει συμφέροντα στην περιοχή η Αθήνα και αυτά δεν διασφαλίζονται με μια συμφωνία παραλλαγής του στάτους κβο (όπως επισήμανε ο Έλληνας ΥΠΕΞ, δεν μπορεί να αποτελεί λύση «η διατήρηση του status quo με παραλλαγές»).
Και λύση που θα συνιστά παραλλαγή ή βελτίωση του κατοχικού status quo, σημαίνει εσαεί παρουσία της Τουρκίας. Και τούτο δεν θα είναι λύση, αλλά νομιμοποίηση των σημερινών κατοχικών δεδομένων. Η παρουσία της Τουρκίας μετά τη λύση στην Κύπρο δεν ενοχλεί μόνο την Ελλάδα αλλά και χώρες της περιοχής κι αυτό είναι μια παράμετρος που πρέπει να αξιολογηθεί και αξιοποιηθεί (φωτογραφίζοντας το Ισραήλ). Οι πρωτοβουλίες του Έλληνα ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά επαναφέρουν τον πυρήνα του Κυπριακού στη μεγάλη εικόνα καθώς το πρόβλημα δεν είναι συνταγματικό αλλά η συνεχιζόμενη κατοχή. Και η πρόταση της ασφάλειας, των εγγυήσεων, των κατοχικών στρατευμάτων είναι ο πυρήνας του Κυπριακού».
Η αστική λοιπόν Ελλάδα θα συνεχίσει να προβάλλει το ζήτημα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου –κτίζοντας και αντίστοιχες Ένοπλες Δυνάμεις δίνοντας έμφαση στις Ειδικές Δυνάμεις, τα εναέρια μεταφορικά μέσα, τα υποβρύχια και σχεδιάζοντας την γενικευμένη πολεμική εμπλοκή του λαού (βλέπε στράτευση Γυναικών, σενάρια για Παλαϊκή Άμυνα)-, την συμμαχία μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου και την σύμπραξη με τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ, αλλά κυρίως με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Η όποια παραχώρηση στο συνταγματικό-πολιτικό ζήτημα της νεάς Κυπριακής Δημοκρατίας εκτιμά ότι θα εξισορροπηθεί και γρήγορα θα ανατραπεί προς το συμφέρον της ελληνοκυπριακής κοινότητας και της ελληνικής άρχουσας τάξης, με βάση την οικονομική ανισορροπία που υφίσταται στο νησί.
Το γαϊτανάκι του επικίνδυνου ανταγωνισμού ανάμεσα σε δύο ισχυρές στρατιωτικά αστικές τάξεις που διεκδικούν αναβαθμισμένο ιμπεριαλιστικό ρόλο στην περιοχή, περιγράφοντας με όρους νέας Μεγάλης Ιδέας την ΑΟΖ, τη διεκδίκηση σημαντικών ενεργειακών κοιτασμάτων και τον έλεγχο των εμπορικών-ενεργειακών ροών τους ωθεί να αναβαθμίζουν τον επικυριαρχικό τους ρόλο επί του διχοτομημένου λαού τη Κύπρου, να εντείνουν τις πολεμικές τους προετοιμασίες και να διεκδικούν ακόμη πιο αποφασιστικό ρόλο στους βρώμικους και εξίσου εχθρικούς για τους λαούς της περιοχής, ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Η εργατική τάξη και η νεολαία σε Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρο απειλούνται να αποτελέσουν κρέας στα κανόνια ενός θερμού επεισοδίου ή ακόμη και μιας γενικευμένης αναμέτρησης εξαιτίας των τυχοδιωκτισμών της ελληνοκυπριακής άρχουσας τάξης που από την εποχή του ακραίου εθνικιστή Τάσου Παπαδόπουλου –και χωρίς να έχει επιλυθεί το Κυπριακό ζήτημα- καθόρισε ως αποκλειστικό αφεντικό της Κύπρου την ΑΟΖ, μοίρασε ενεργειακά οικόπεδα, προσδοκώντας σε στρατιωτική στήριξη μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε περίπτωση όξυνσης των σχέσεων με την Τουρκία.
Απάντηση είναι ο Νεοθωμανισμός της κυβέρνησης Ερντογάν και η πολιτική των κανονιοφόρων, η διαιώνιση της Κατοχής της Κύπρου από μια ακόμη Μητέρα Πατρίδα που μοιράζει ΑΟΖ με το κράτος δημιούργημα της εισβολής, προχωρώντας σε προκλητικές κινήσεις και σε αποστολή πολεμικών πλοίων διεκδικώντας μερίδιο, σε μια στρατιωτικοποίηση της κρίσης που τη φέρνει αντιμέτωπη με τις αποφάσεις τις Ε.Ε.- η οποία αναζητά εναλλακτικούς τρόπους προμήθειας ενέργειας για να ξεφύγει από την ρωσική εξάρτηση-, με τον ρωσικό στόλο, τις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις, τους στόλους που έρχονται να στηρίξουν τα συμφέροντα των πετρελαϊκών τους εταιρειών. Το Διεθνές Δίκαιο αποδεικνύεται κουρελόχαρτο καθώς δίκαιο είναι η δυνατότητα επιβολής των όποιων συμφερόντων με την ισχύ των όπλων. Αυτή είναι η Νέα καπιταλιστική ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων.
Ο Κοινοβουλευτικός Ολοκληρωτισμός στην Τουρκία περιφρουρώντας το καπιταλιστικό σύστημα που έχει ντυθεί μουσουλμανικά, εντείνει την επίθεση του καταρχήν στην εργατική τάξη, κηρύσσει τον πόλεμο στην Αριστερά και την Κουρδική μειονότητα καθώς τρομοκρατείται από τις ριζοσπαστικές του αναζητήσεις, στηρίζει τους μουσουλμάνους μισθοφόρους του ISIS και αντιπαρατίθεται με την Ρωσία και το Ισραήλ. Όχι μόνο γιατί χρησιμοποιεί το Ισλάμ ως όχημα των ιμπεριαλιστικών του στόχων- παίζοντας το «Προστάτης των Αράβων», αλλά και γιατί εποφθαλμιά τα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων που υπάρχουν στα ανοιχτά της Λωρίδας της Γάζας, στο βαθμό που αποκτήσει ΑΟΖ.
Η αστική Ελλάδα έχοντας επιβάλλει στο εσωτερικό της χώρας τους όρους του νέου γύρου της καπιταλιστικής κυριαρχίας-κερδοφορίας με σημαία τα Μνημόνια και τσακίσει τα κοινωνικά κινήματα, κλιμακώνει την αντεργατική επίθεση και στρέφεται στην Ανατολική Μεσόγειο όπου διακυβεύονται τα στρατηγικά της συμφέροντα. Η Ελλάδα του πλούτου στοχεύει στη μοιρασιά και στην εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων αδιαφορώντας για το οικολογικό έγκλημα καθώς έχει να εκφράσει τα συμφέροντα των εφοπλιστών, Λάτση, Βαρδινογιάννη, Μυτιληναίου, Κοπελούζου κλπ., απαιτεί «εθνική ενότητα» από την Ελλάδα της ανεργίας, της φτώχειας, της νέας μετανάστευσης.
Θυμίζουμε ότι ο επικυριαρχικός ρόλος της Ελλάδας ως «Μητέρα Πατρίδα» αναβαθμίζεται όταν ο Αντώνης Σαμαράς αντικαθιστά τον Κύπριο Πρόεδρο Αναστασιάδη στην εκπροσώπηση της χώρας στην Σύνοδο Κορυφής και όταν ο πρώην ΥΠΕΞ Βενιζέλος αναλαμβάνει άτυπα αλλά καθόλα ουσιαστικά ανώτατα κυβερνητικά καθήκοντα στην Κύπρο, με πρόσχημα την προετοιμασία της καθόδου του Α.Σαμαρά στις 7 Νοεμβρίου 2014, για την Σύνοδο Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, καθορίζοντας και εκφράζοντας «τη θέση του ελληνισμού». Είναι τα πολιτικά-πολεμικά μέτρα που απαιτούνται για την συνένωση των ΑΟΖ των δύο Ελληνικών Κρατών όπως αρέσκονται να λένε οι εθνικιστές –με το Καστελόριζο να αποτελεί το ορόσημο αυτής της προσπάθειας- που όμως γίνεται επίσημη κρατική πολιτική που εκδηλώνει την επιθετικότητα της είτε με το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, είτε με την πρόσφατη συμφωνία για την Έρευνα και τη Διάσωση που ενώνει το FIR Λευκωσίας με το FIR Αθηνών, ενώνει τους θαλάσσιους χώρους που αντιστοιχούν στα δύο αυτά FIR!
Τέλος, η αστική Ελλάδα με κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ήρθε κοντά όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια με τις ΗΠΑ, που βεβαίως επιθυμούν να παραμείνουν οι ηγέτες του δυτικού ιμπεριαλιστικού κόσμου. Και απαραίτητη προυπόθεση για να το πράξουν αυτό είναι η εξασφάλιση του ελέγχουν των ενεργειακών πηγών και δρόμων της περιοχής. Και ήδη έχει φανεί, ότι χωρίς να αποκλείεται εκ των προτέρων η Τουρκία, η κυβέρνηση Ομπάμα δείχνει αποφασισμένη να χαράξει την επόμενη μέρα, βασιζόμενη στην συμμαχία χωρών με περιφερειακό ιμπεριαλιστικό ρόλο όπως Ισραήλ-Ελλάδα-Αίγυπτος. Αλλά και τους Κούρδους, να παρουσιάζονται –πέρα από τις όποιες αγεφύρωτες αντιθέσεις που δεν τους επιτρέπουν το σχηματισμό ενιαίου κράτους συνενώνοντας τμήματα Τουρκίας, Συρίας, Ιράκ-, να αναλάβουν σοβαρό ρόλο είτε ως καντόνι του βόρειου Ιράκ από όπου θα διέρχονται κρίσιμοι αγωγοί, είτε στο πλαίσιο του Ιράκ που ταλανίζεται από την σύγκρουση Σιιτών-Σουνητών. Παράλληλα αναζητά φόρμουλα εξισορρόπησης των τουρκικών συμφερόντων. Η Τουρκία έχει βαρύνουσα σημασία σε κάθε σχεδιασμό.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ-ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ
Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ κατανοώντας την κρισιμότητα αυτών των εξελίξεων αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να ανοίξει την συζήτηση στις γραμμές του κινήματος, παρακολουθώντας και αξιολογώντας σημαντικές παρεμβάσεις αναλυτών και κινημάτων. Φιλοδοξώντας σε αυτή την απόπειρα να εμπλακεί ένα σημαντικό δυναμικό πρωτοπόρων αγωνιστών, που μέσα από συλλογικές διεργασίες θα συμβάλλει στον απαραίτητο επανεξοπλισμό του εργατικού και αντιπολεμικού κινήματος.
Σήμερα όσο ποτέ έχουμε ανάγκη την ανάπτυξη κοινών αγώνων και της έκφρασης της διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης μας. Τώρα πρέπει να αμφισβητήσουμε τα «εθνικά δίκαια» και τους «εθνικούς στόχους» της αστικής πολιτικής. Τώρα, που η καπιταλιστική κρίση οξύνεται και προβάλλεται ως αιτία και αφορμή για τη βίαιη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Σε ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη η Ε.Ε., το ΔΝΤ και τα αστικά κράτη διαμορφώνουν ένα τοπίο εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα. Ακολουθεί η καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών, οι τρομονόμοι, η κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης, η θεσμοθέτηση της καταστολής του εσωτερικού εχθρού -λαού ακόμη και από τον στρατό, ενώ ο εθνικισμός αποτελεί τη βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος, δρομολογώντας «εθνική ενότητα» και αναδεικνύεται ξανά ως απειλή σε όλα τα Βαλκάνια, αποτελώντας αφορμή ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αυτός είναι ο Κοινοβουλευτικός Ολοκληρωτισμός.
Είναι η ώρα της δράσης για το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα. Απαιτώντας την ικανοποίηση των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων. Καθήκον των επαναστατικών δυνάμεων η πάλη εναντίον του δικού τους αστικού κράτους και κυβέρνησης. Η σημαντικότερη συμβολή στην Ειρήνη είναι οι συντονισμένοι εργατικοί αγώνες, η αποφασισμένη δράση για το μπλοκάρισμα της δικής μας πολεμικής μηχανής,η Άρνηση να Πολεμήσουμε για ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Τον ελληνοτουρκικό πόλεμο μπορεί να αποτρέψει μόνη η απειλή της Επανάστασης. Παλεύουμε για την Ανατροπή των Κυβερνήσεων της Αντεργατικής Λαίλαπας, της εξαφάνισης των λαϊκών ελευθεριών και του πολέμου. Σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων στους μετανάστες. Ελεύθερη και ασφαλής μετακίνηση για όλους. Να πέσουν τα Τείχη του Αίσχους. Διάλυση της frontex και εκκαθάριση των ναρκοπεδίων. Απόλυτο σεβασμό στην κοινωνική-πολιτική-πολιτιστική και θρησκευτική έκφραση όλων. Άμεση δήμευση ολόκληρης της περιουσίας Εκκλησίας-Ισλάμ, εκμετάλλευση της για τις κοινωνικές ανάγκες.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ – ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ – ΙΜΠEΡΙΑΛΙΣΜΟ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ: Καθώς ο πόλεμος αποτελεί καθημερινότητα για το ξεπέρασμα της κρίσης και εντείνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, να βάλουμε ΒΕΤΟ: Στις βάσεις του θανάτου και στα πυρηνικά. Στους πολεμικούς εξοπλισμούς και στους Μισθοφορικούς Στρατούς. Σε ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ-ΟΑΣΕ-Ε.Ε. Να επιστρέψουν τα στρατεύματα που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές κατοχικές αποστολές. Καμιά συμμετοχή και καμιά προσφορά υπηρεσιών-διευκολύνσεων.
ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ-ΑΙΓΑΙΟΥ-ΚΥΠΡΟΥ: Άμεση ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ Δυτικής και Ανατολικής Θράκης έως την Πόλη, Κύπρου, Μικράς Ασίας και νησιών Αιγαίου. Να καταργηθεί το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου. Διάλυση όλων των Αποβατικών Επιθετικών σχηματισμών. Καταστροφή των επιθετικών-στρατηγικών όπλων. Σεβασμός των Μειονοτικών δικαιωμάτων. Κοινή συνδικαλιστική-κοινωνική-πολιτική δράση όλων των εργαζομένων. Διαχωρισμός Κράτους και κάθε μορφής πολιτειακής-πολιτικής-κοινωνικής συγκρότησης από την Εκκλησία και το Ισλάμ. Αυτοδιάθεση του Κουρδικού λαού και δικαίωση των αγώνων του.
Άμεση Αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο. Κύπρος Ανεξάρτητη από Μητέρες Πατρίδες και Ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις. Λύση του Κυπριακού ζητήματος στη βάση των κοινών συμφερόντων Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων, Ενός Λαού με Δύο Εθνότητες. Καμιά συνεργασία με το κράτος τρομοκράτη Ισραήλ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών με όρους συνεννόησης-συνεργασίας-ευημερίας της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Έξω οι ιμπεριαλιστές από την Νοτιοανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Καμιά συνεργασία μαζί τους είτε με τη μορφή των στρατιωτικών συμμάχων, είτε των επιδιαιτητών ή ακόμη περισσότερο, με τη μορφή των πολυεθνικών εταιρειών της ενέργειας.
ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΑΞΙΚΑ-ΔΡΟΥΜΕ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΑ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ τηλ. 6932955437–diktiospartakos.blogspot.com
