Φωτογραφικό οδοιπορικό στη Συρία

Το δράμα των εκατομμυρίων προσφύγων δεν έχει τελειωμό. Η χώρα έχει ισοπεδωθεί κυριολεκτικά. Εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς στέγη, χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς τροφή. Σπρώχνονται στα μονοπάτια της προσφυγιάς. Πεθαίνουν στις ατέλειωτες πορείες μέσα στα βουνά η πνίγονται στα παγωμένα νερά της Μεσογείου. Αυτοί που ευθύνονται γι’ αυτό το μακελειό ορθώνουν φράχτες και ανταγωνίζονται για τα πλούτη της περιοχής και τα ιλιγγιώδη ποσά της ανοικοδόμησης, όταν ισοπεδώσουν τα πάντα. Το ανθρώπινο δράμα δεν τους αφορά. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους είναι ανέξοδα.

Να σταματήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα για τους χαμένους στη θάλασσα πρόσφυγες και να ανοίξουν τα σύνορα. Να διευκολυνθεί το πέρασμά τους στην Ελλάδα και να παρασχεθεί κάθε βοήθεια, υλική, ηθική και νομική προκειμένου οι χιλιάδες κατατρεγμένοι να βρουν μια άκρη για να ακουμπήσουν τη δυστυχία και τα βάσανα που κουβαλούν άδικα στις πλάτες τους.

Μπορεί να τίθεται το ερώτημα, “γιατί οι κάτοικοι της Συρίας γίνονται πρόσφυγες”; Μπορεί να υπάρχει τέτοιο ερώτημα; Μπορεί να υψώνονται φράχτες για τους χιλιάδες ξεριζωμένους αυτής της χώρας και όλων των άλλων που ρημάζονται από τους πολέμους του σημερινού ολοκληρωτικού καπιταλισμού;