ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 (Ντοκουμέντο 63 λεπτά)

Ρεπορτάζ/φωτογραφίες/βίντεο: Σπύρος Χαλικιάς – 

«καμία εξέγερση δεν πάει χαμένη, βάζει το σπόρο για την επόμενη» – 

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08, αποτελεί ίσως ένα κομβικό σημείο του λαϊκού κινήματος. Ενός κινήματος που όπως αποδείχτηκε από την πρώτη κιόλας μέρα, ξεπεράστηκε κατά πολύ, από την δυναμική και τη μαζικότητα της εξέγερσης.
Ήταν η φλόγα για να γεννηθούν καινούργιες ιδέες και ένα καλό σχολείο, για να σφυρηλατηθούν συνειδήσεις.

Τα δικά μας δεκεμβριανά, η δικιά μας γροθιά στο στομάχι του πολιτικού κατεστημένου, έδρασε ως καταλύτης νέων εξελίξεων. Έγιναν συγκλίσεις, ανακατατάξεις, αναθεωρήσεις. Διαμορφώθηκαν συνειδήσεις. Ξεκίνησαν νέες ιδέες, ξεπήδησαν οράματα, δημιουργήθηκαν νέες δομές στη βάση του κινήματος.
Τίποτα δε χάθηκε. Τίποτα δεν τελείωσε. «Ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση».

Ο Δεκέμβρης του ΄08 πήρε και θέριεψε τις συνειδήσεις. Τις ξύπνησε. Τις έβγαλε στο πεζοδρόμιο. Τις φώτισε και τις φούντωσε, με τη φωτιά της ελευθερίας. Τις έκτισε, με την ουσία αυτού του κόσμου. Αλληλεγγύη, Αντίσταση, Ανυπακοή.

Τι χάθηκε και τι κερδήθηκε ;
Ο μόνος που έχασε σε αυτή την εξέγερση ήταν όποιος/α δεν έγινε εξέγερση μέσα του και δεν άλλαξε την οπτική του. Το παλιό τραγουδάκι από τους ανθρακωρύχους καλά τα έλεγε… «πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πάς η με τους ανθρακωρύχους η με τα αφεντικά»

Μέσα από την ιδιότητα του δημοσιογράφου, στρατευμένου ρεπόρτερ, δίνω ζωή σε ένα κοιμισμένο αρχείο εξεγερτικού περιεχομένου. Πρωτογενές υλικό. Μια μικρή στιγμή από το πραγματικό μέγεθος του Δεκέμβρη στην Αθήνα μέσα από την κάμερα και το ρεπορτάζ μου. Με την κουνημένη εικόνα απ την οργή μου. Τα λάθη και τα μείoν του θυμού μου. Προσπάθησα να μην αφήσω τίποτα από τη σφαίρα του πολιτικού σε αυτό το εγχείρημα. Επιστράτευσα την εικόνα τον ήχο τη φωτογραφία τη μουσική με ένα σκοπό. Την αντιπληροφόρηση με κάθε μέσο.. Γιατί κάθε τι είναι πολιτικό. Παρακαταθήκη για την επόμενη φορά. Αυτό το υλικό δεν μπορεί να ανήκει σε έναν. Ανήκει σε όλους και όλες.

Ο Δεκέμβρης τους τρόμαξε. Για αυτό από τότε κτίζουν το στρατό τους και τον εκπαιδεύουν για να τους προστατεύουν νέοι ράμπο και δικαστές ντρέντ. Γιατί φοβούνται.
Για αυτό χτίζουν νέες φυλακές, για να τις γεμίσουν με ότι αντιστέκεται. Για αυτό συμπλέουν και στηρίζουν το φασισμό και το ναζισμό, την εφεδρεία του συστήματος, για αυτό βγάζουν στους δρόμους, το βαθύ κράτος…

Για αυτό σκοτώνουν το μέλλον. Με μια σφαίρα η με μια μαχαιριά στην καρδιά…

Απέναντι στην κρατική καταστολή, καθήκον μας είναι να αντισταθούμε.