inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
«Η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης, όχι μέρος της κρίσης» διεμήνυσε η Ανγκελα Μέρκελ, επιλέγοντας μάλιστα τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο για να διατρανώσει τη στήριξή της στην… «πρώτη φορά Αριστερά». Ευρισκόμενη για επίσημη επίσκεψη στη Βραζιλία, ανέθεσε στη Ντίλμα Ρούσεφ να κοινοποιήσει την άποψή της!
Μπορεί το ιδεολόγημα ότι οι νεοφιλελεύθεροι της Ευρώπης θέλουν να γκρεμίσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να καταρρέει (δεν είπε, άλλωστε, κάτι σχετικό ο Τσίπρας στο διάγγελμα-προεκλογική δήλωση που έκανε το βράδυ της Πέμπτης 20 Αυγούστου), όμως αυτή η στήριξη από τη Μέρκελ στον Τσίπρα θα έκανε τον Σαμαρά να σκάσει από το κακό του, γιατί ποτέ δεν την είχε από την ιθύνουσα ιμπεριαλιστική δύναμη της Ευρωλάνδης.
Να ήταν, όμως, μόνον η Μέρκελ… Ο Ντεϊσελμπλούμ, αφού αναφέρθηκε στην ευρεία συναίνεση που είχε η τρίτη μνημονιακή συμφωνία στο ελληνικό Κοινοβούλιο, εξέφρασε την ελπίδα οι εκλογές να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη στήριξη της συμφωνίας. Και ο Γιούνκερ έβαλε το διευθυντή του Γραφείου του Μάρτιν Σέλμαϊρ να γράψει στο twitter: «Οι επαναληπτικές εκλογές στην Ελλάδα μπορούν ν’ αποτελέσουν ένα δρόμο για να διευρυνθεί η υποστήριξη στο πρόγραμμα σταθεροποίησης και στήριξης από τον ESM, που μόλις υπέγραψε ο πρωθυπουργός Τσίπρας εξ ονόματος της Ελλάδας». Στα αξιοσημείωτα είναι η ώρα που γράφτηκε το tweet του Σέλμαϊρ. 7:28 το απόγευμα της Πέμπτης, μια ώρα πριν το διάγγελμα του Τσίπρα, δείγμα του ότι όλοι οι ιμπεριαλιστές ηγέτες και παράγοντες είχαν ενημερωθεί λεπτομερώς από τον Τσίπρα για το «διακύβευμα» αυτών των εκλογών και είχαν λάβει τις απαραίτητες εγγυήσεις.
Αν και πιο συγκρατημένος (μην στενοχωρήσει και τους ποταμοπασόκους) ο Μοσκοβισί έγραψε στο twitter ότι η Eυρωπαϊκή Επιτροπή παίρνει υπόψη της την ανακοίνωση για εκλογές στην Ελλάδα, δίνοντας το στίγμα των προσδοκιών της: «Η ευρεία στήριξη στο Μνημόνιο Συνεννόησης και η προσήλωση στις δεσμεύσεις θα είναι το κλειδί για την επιτυχία»!
Είπαμε, οι ιμπεριαλιστές δεν κινούνται με κομματικά κριτήρια, αλλά με πραγματιστικά κριτήρια (περισσότερα πάνω σ’ αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ).
Εκλογές, λοιπόν. Είτε στις 20 Σεπτέμβρη, όπως επιδιώκει ο Τσίπρας, είτε στις 27, αν πιάσει το κατενάτσιο που αποφάσισε να παίξει ο Βαγγέλας για να κερδίσει μια βδομαδούλα προεκλογικής περιόδου και να εκθέσει (όσο μπορέσει) τον Τσίπρα. Εκλογές με τις ευλογίες του γερμανογαλλικού άξονα και όλων των «θεσμών» της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Εκλογές που προαναγγέλλοντάς τες το πρωί της Πέμπτης, με τα… χαριτωμένα ελληνικά του, ο Τσακαλώτος είχε πει στη Βουλή, ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τις εκλογές του 2012, γιατί τότε δεν υπήρχε συμφωνία και έπρεπε ο λαός να επιλέξει ποιος θα τη διαπραγματευθεί, ενώ τώρα υπάρχει συμφωνία και η επιλογή θα είναι ποιος θα την εφαρμόσει. Το είπε μετά και ο Τσίπρας στο διάγγελμά του: σας καλώ να επιλέξετε ποιοι είναι οι καλύτεροι για να εφαρμόσουν αυτό το Μνημόνιο, που είμαστε υποχρεωμένοι σε κάθε περίπτωση να το εφαρμόσουμε.
Από τεχνική άποψη, οι Τσιπραίοι προετοιμάζονταν εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες γι’ αυτές τις εκλογές. Μέχρι και τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό είχαν κανονίσει, διορίζοντας τη «δικιά τους» Θάνου-Χριστοφίλη στην προεδρία του Αρείου Πάγου και αφήνοντας χηρεύουσες τις θέσεις των προέδρων στα άλλα δύο ανώτατα δικαστήρια (ΣτΕ και Ελεγκτικό Συνέδριο). Παραμονή της αναγγελίας των εκλογών φρόντισαν να βάλουν «δικό τους» ακόμα και στην ηγεσία του στρατεύματος.
Εμενε μόνο να επιλέξουν το χρόνο των εκλογών. Στην κοινοβουλευτική ολονυχτία της 13ης προς 14η Αυγούστου ο Τσίπρας βεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά ότι Βαγγέλας, Σταύρος και Φώφη εξακολουθούν να τρέμουν τις εκλογές. Οι δύο τελευταίοι το είπαν ευθέως ότι δε θέλουν εκλογές, ενώ ο Βαγγέλας που πήγε να το παίξει μάγκας (του βγαίνει συνεχώς αυτό το κουτσαβάκικο), αναδιπλώθηκε όταν ο Τσίπρας του πέταξε τη μπηχτή «μην ζητάτε εκλογές, γιατί το αίτημα μπορεί να γίνει δεκτό».
Με τη βεβαιότητα ότι προηγείται δημοσκοπικά, ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή από το να εκμεταλλευτεί το fast track της διαδικασίας (εκλογές με προεκλογική περίοδο που κατ’ ουσίαν δε θα κρατήσει περισσότερο από δυο βδομάδες), χωρίς ακόμη να έχουν πάει στους πολίτες τα φετινά ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ, χωρίς να έχει ψηφιστεί το νέο εφιαλτικό Ασφαλιστικό, το νέο Εργασιακό (απελευθέρωση απολύσεων) και τα πιο σκληρά μέτρα για τους αγρότες, χωρίς δηλαδή ο ελληνικός λαός να έχει αισθανθεί καλά στο πετσί του τις συνέπειες του Μνημόνιου-3. Δεν έχει γίνει, βέβαια, η διαπραγμάτευση για τη νέα αναδιάρθρωση του χρέους, όμως αυτή έχει προεξοφληθεί πολιτικά, αφού ακόμη και ο Σόιμπλε μίλησε για αναδιάρθρωση, μετά το Eurogroup της 14ης Αυγούστου, οπότε ο Τσίπρας μπορεί να την επικαλείται.
Τέλος, οι αστραπιαίες εκλογές ήταν η καλύτερη λύση για να ξεφορτωθούν οι Τσιπραίοι τους Λαφαζανικούς, σπρώχνοντάς τους στην αποχώρηση και στη δημιουργία δικού τους πολιτικού σχήματος (αλλιώς θα τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι, αφού οι εκλογές θα γίνουν με λίστα), αλλά και να παγώσουν τις εσωτερικές διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ (συνέδριο). Το συνέδριο πλέον θα γίνει μετά τις εκλογές και θα είναι συνέδριο του νέου ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο θα βαραίνει «η λαϊκή εντολή» που θα έχει προηγηθεί.
Και οι ιμπεριαλιστές δανειστές γιατί έδωσαν την ευχή τους στον Τσίπρα να πάει σε εκλογές; Γιατί προσδοκούν ότι η επόμενη Βουλή θα είναι η «μνημονιακότερη» όλων των εποχών. Για πρώτη φορά θα γίνουν εκλογές με βασικό «διακύβευμα» όχι το «πώς θα βγούμε από το Μνημόνιο» («διακύβευμα» με το οποίο έγιναν οι δίδυμες εκλογές του 2012, οι ευρωεκλογές του 2014, οι βουλευτικές του Γενάρη του 2015 και το δημοψήφισμα), αλλά το «ποιος είναι ο καταλληλότερος για να εφαρμόσει το νέο Μνημόνιο;». Η καλύτερή τους. Η επόμενη Βουλή, είτε δώσει αυτοδυναμία στον τσιπραίικο ΣΥΡΙΖΑ είτε οδηγήσει σε συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα (μια «οικουμενική» κυβέρνηση όλων των μνημονιακών δυνάμεων θα ήταν το ιδανικό για τους ιμπεριαλιστές δανειστές), θα είναι μια «μνημονιακή» Βουλή και η κυβέρνηση (ή συγκυβέρνηση) που θα εκλέξει θα έχει «λαϊκή εντολή» για την πιστή εφαρμογή του Μνημόνιου-3. Το «τέλος της αβεβαιότητας» είναι αυτό που κυριαρχεί ως μότο στις ανεπίσημες δηλώσεις που κάνουν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες και είναι μια φράση που συμπυκνώνει την ουσία των νέων εκλογών.
Αν «μετρήσουμε» τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2009 μέχρι σήμερα και παράλληλα τις πολιτικές εξελίξεις που υπήρξαν, δε θα δυσκολευτούμε να διαπιστώσουμε πως από πολιτική άποψη ένα είναι το συμπέρασμα: η λαϊκή ψήφος δεν έχει καμιά αξία. Οι ελπίδες διαψεύδονται, οι μεσσίες-απελευθερωτές αποδεικνύονται γυμνοί (σαν το βασιλιά στο γνωστό παραμύθι του Αντερσεν), η λιτότητα και η κινεζοποίηση βαθαίνουν.
Αφού, λοιπόν, η ψήφος δεν έχει καμιά αξία, ας ψάξουμε άλλους δρόμους για ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας. Ας οργανωθούμε, πρώτα-πρώτα, πολιτικά σε ταξική βάση. Κι ας προσανατολιστούμε στο μόνο που μπορεί ν’ αλλάξει τα δεδομένα: στην ταξική πάλη.
