ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΣΙΠΑ

Τι να γράψει κανείς και τι να θυμηθεί; Δυο χρόνια γεμάτα εξαπάτηση και ξεπουλήματα. Δυο χρόνια σκληρά, με πολύ δυστυχία και φτώχεια. Δυο χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 25ης Γενάρη του 2015.

Δυο χρόνια διδακτικά πολύ το δίχως άλλο. Τώρα ξέρουμε, έχοντας πληρώσει ένα βαρύτατο τίμημα, ότι αριστερά δεν είναι άνθρωποι όπως ο Τσίπρας και οι παρατρεχάμενοί του. Αριστερά δεν είναι οι εργολάβοι της ανάθεσης. Αριστερά δεν είναι όλοι ετούτοι οι ξεπουλητάδες που κατάφεραν να ξεγελάσουν τον κόσμο χρησιμοποιώντας δίχως τσίπα τα λόγια και τα οράματα μιας άλλης  αριστεράς που μάτωσε σε ετούτο τον τόπο για την κοινωνική προκοπή και τη δικαιοσύνη.

Ετούτα τα ρετάλια της πολιτικής, ετούτοι όλοι οι τυχοδιώκτες κι οι ασπάλακες, αυτό το συνονθύλευμα των οσφυοκαμπτών και των τσαρλατάνων, αριστερά δεν είναι.

Το ζήτημα όμως είναι αλλού. Πως βγαίνουμε απ’ την άβυσσο να βρούμε τον παράδεισο; Έξω οι δρόμοι περιμένουν διψασμένοι, ανοιχτοί …