inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Η χώρα «στεγνώνει», τα ταμεία αδειάζουν, οι κόκκινες γραμμές καταρρέουν, ο τρόμος κι η αβεβαιότητα τροφοδοτούνται με εναλλασσόμενες αντιφατικές κορώνες, το μέλλον «προβλέπεται» αβέβαιο – στη καλύτερη των περιπτώσεων. Από την άλλη τα μέλη της «λέσχης Λαγκάρντ» κυριαρχούν στην πολιτική και οικονομική ζωή. Οι καναλάρχες-λαθρέμποροι, οι «εθνικοί» εργολάβοι, οι έμποροι οπλικών συστημάτων, οι άρπαγες του δημόσιου πλούτου, συνεχίζουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο απολαμβάνοντας την εύνοια της κυβέρνησης που «ήθελε να πιάσει τους κλέφτες»…
Κυρίαρχη στρατηγική ο «έντιμος συμβιβασμός» και η εξυπηρέτηση των «δανειστών» όταν η παραγωγή έχει καταρρεύσει – και με τον ενιαίο ΦΠΑ θα εξαφανιστεί – , η ανεργία μεγαλώνει, νέοι φόροι έρχονται κι οι παλιοί καλά κρατούνε, χιλιάδες αυτοπασχολούμενοι καταστρέφονται καθημερινά, η κοινωνία διαλύεται.
«Κόκκινες γραμμές» μισθοί και συντάξεις, αλλά πως θα εξυπηρετούνται; Ανακεφαλαιώσαμε τις τράπεζες, αλλά που πήγαν τα λεφτά; Ποια «έντιμη συμφωνία» μπορεί να κρατήσει τη χώρα όρθια; Ποια χώρα μπορεί να κρατηθεί όρθια με το λαό και τους εργαζόμενους γονατισμένους και τη κεφαλαιοκλεπτοκρατία της αλώβητη και αναβαθμισμένη; Θα επιστρέψουμε στη φεουδαρχία;;;
Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει όταν ο πρωθυπουργός της χώρας κλαίγεται με «άκρως απόρρητες» επιστολές στα γεράκια της διεθνούς οικονομικής και όχι μόνο τρομοκρατίας εκλιπαρώντας «μια δόση» … Αμφιβάλλει κανείς πως όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνονται οι «άκρως απόρρητες» επιστολές δεν έχουν γνώση και επίγνωση καλύτερη από αυτή του δικού μας οικονομικού επιτελείου; Προφανώς και έχουν. Τότε ποιοι είναι οι πραγματικοί αποδέκτες των «δραματικών δηλώσεων» και του κλίματος ανασφάλειας και καταστροφής που αυτές καλλιεργούν καθημερινά;
Εμείς. Εγώ, εσύ, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Εκατοντάδες χιλιάδες πενιχρά αμειβόμενοι και άλλοι τόσοι με συνταξούλες πείνας. Οι άνεργοι. Οι νέοι που περίμεναν να τους ανοίξει το μέλλον τις μπάρες, αντί να τις σπάσουν και να το πάρουν στα χέρια τους. Η μεγάλη και σιωπηλή δυστυχώς πλειοψηφία που περιμένει στην ουρά να προσκυνήσει τα λείψανα των ελπίδων στις κάσες, τα θρησκευτικά, τα επιχειρηματικά ή τα πολιτικά έδρανα.
Είναι πραγματικά δραματικές οι ώρες. Είναι δραματικές γιατί ούτε όραμα υπάρχει, ούτε σχέδιο Β’ υπάρχει, ούτε προγράμματα, ούτε κόκκινες γραμμές και θαύματα.
Αυτές τις ώρες, αυτές τις μέρες, αυτά τα κρίσιμα ιστορικά χρόνια καλούμαστε να πάρουμε εμείς τις αποφάσεις και τη ζωή στα χέρια μας. Το αύριο δεν περιμένει ούτε χαρίζεται. Το «ή εμείς ή αυτοί» καταχτιέται στους δρόμους.
Akis Xenakis
