Δεν προλάβαμε να φορολογήσουμε τους πλούσιους!

Πριν λίγες μέρες, ο υπουργός οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος δέχθηκε στο γραφείο του την δημοσιογράφο του βρεττανικού Guardian Έλενα Σμιθ για να της παραχωρήσει μια συνέντευξη, η οποία βγήκε με τίτλο “Ο έλληνας υπουργός οικονομικών στο δύσκολο μονοπάτι των μεταρρυθμίσεων μετά το πακέτο διάσωσης“. Θα ήταν άλλη μια άχρωμη, άοσμη και άγευστη υπουργική συνέντευξη, αν ο Τσακαλώτος απέφευγε να πει κάτι που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Αντιγράφω και μεταφράζω το επίμαχο απόσπασμα, υπογραμμίζοντας την κρίσιμη φράση:

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στο γραφείο του φωτογραφίζεται για τον Guardian

Ο Τσακαλώτος αναγνωρίζει ότι δεν έγιναν αρκετά. Από την εποχή τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, λέει, η Ελλάδα έχει υπονομευτεί από μια ανώτερη τάξη η οποία κινήθηκε σε δικό της δρόμο αποφεύγοντας να βοηθήσει την χώρα.

Εκτιμάται ότι περισσότερα από 100 δισ. ευρώ έχουν εγκαταλείψει τις ελληνικές τράπεζες από την αρχή τής κρίσης, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να επιβάλει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων ώστε να αποτραπεί η κατάρρευση του συστήματος τον Ιούλιο.

Ο Τσακαλώτος λέει ότι είναι αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει μαστίγιο και καρότο για να καταφέρει όσους αντιμετώπιζαν το ζήτημα ελαφρά τη καρδία να συμμορφωθούν, με στόχο να υποχρεώσει την εύπορη τάξη να συμβάλει στην ανοικοδόμηση της χώρας, η οποία έχει χάσει το 25% του εθνικού της προϊόντος. “Ήμασταν κάτω από τόσο μεγάλη χρηματοδοτική πίεση, πηγαίνοντας από κρίση σε κρίση [κατά την πρώτη κυβερνητική περίοδο του ΣυΡιζΑ] ώστε δεν είχαμε χρόνο να ελέγξουμε τους πλούσιους και να δημιουργήσουμε ένα αίσθημα δικαίου“, λέει (…)

Σαφέστατος ο υπουργός! Δεν προκάναμε (που έλεγε κι ο Χαρίλαος) να πάρουμε λεφτά από τους πλούσιους και, μιας κι είχαμε σοβαρές κωλοσφίξεις, είπαμε να τα πάρουμε από τους μπατίρηδες. Δεν μας έπαιρνε ο χρόνος να ψάξουμε τις κάσες των αφράτων κι αποφασίσαμε να βάλουμε χέρι σ’ αυτούς που ψωνίζουν βερεσέ το ψωμί τής οικογένειάς τους. Δεν είχαμε χρονική άνεση να αυξήσουμε την φορολόγηση του πλούτου αλλά ο χρόνος έφτανε και περίσσευε για να στίψουμε τελείως τους λιγδοτάμπουρες φουκαράδες. Απλούστατον.

Δεν ξέρω αν προσέξατε επαρκώς το δεύτερο μέρος τής παραπάνω υπογραμμισμένης φράσης. Συνιστά κλασσικό παράδειγμα εφαρμογής τού κοινώς λεγομένου “γλώττα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει” και σας παρακαλώ να το ξαναδιαβάσετε: “(δεν είχαμε χρόνο) να δημιουργήσουμε ένα αίσθημα δικαίου”. Όχι “να επιβάλλουμε (ή να αποκαταστήσουμε) το δίκαιο” αλλά “να δημιουργήσουμε αίσθημα δικαίου”. Για τα μάτια του κόσμου, σαν να λέμε. Κάτι σαν αυτό που κάναμε κλείνοντας τον Άκη στην φυλακή: δώσαμε ικανοποίηση στον κόσμο ότι κάποιος πλήρωσε αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να συνεχίσουμε το πετσόκομμα των συντάξεων, να επεκτείνουμε την επιβολή τής εισφοράς αλληλεγγύης, να τσακίσουμε τους αγρότες και να επιβάλλουμε ΕνΦΙΑ ως και στα πουρναροχώραφα.

Πάντως, τα όσα είπε ο υπουργός δεν πρέπει να προκάλεσαν έκπληξη στους διαβασμένους και στους υποψιασμένους. Αυτοί πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ στον Spiegel πριν έξι μήνες, στην οποία αποκάλυψε ότι απέχθεια προς την φορολόγηση του πλούτου αισθάνεται κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Στο τεύχος 26/2015 της 20ης Ιουνίου, ο Spiegel δημοσίευσε συνέντευξη του “φίλου τής Ελλάδας” Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ με τίτλο “Δεν καταλαβαίνω τον Τσίπρα“. Απ’ αυτή την συνέντευξη αντιγράφω, μεταφράζω και υπογραμμίζω:

Βρυξελλες, 6 Μαΐου 2015: Αλέξης Τσίπρας και Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ βαδίζουν χέρι-χέρι…

– Σπήγκελ: Έχετε την εντύπωση ότι ο Τσίπρας καταλαβαίνει τι διακυβεύεται για την χώρα του;
– Ζ.Κ.Γ.: Του περιέγραψα λεπτομερώς τι θα σήμαινε για την χώρα του βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μια έξοδος από την ευρωζώνη.
– Σπήγκελ: Δηλαδή;
– Ζ.Κ.Γ.: Στην Ελλάδα υπήρξαν βαθιές περικοπές στο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας. Το αποτέλεσμα είναι μια ανθρωπιστική κρίση, την οποία δεν μπορούμε να δεχτούμε. Πολλοί άνθρωποι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζουν καθημερινά το πρόβλημα του πώς θα τραφούν κατά την διάρκεια της ημέρας. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι πως αυτή η κρίση θα επιδεινωνόταν σε περίπτωση Grexit. Από την άλλη, υπάρχουν και στην Ελλάδα, θα το πω μια φορά σε σαφή γερμανικά, άνθρωποι βαθύπλουτοι. Γι’ αυτό κάλεσα τον κύριο Τσίπρα να αυξήσει την φορολόγηση του πλούτου. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό από την απάντησή του γιατί δεν ήταν όσο ενθουσιώδης θα περίμενα. (…)”

Δεν ακούγεται λιγάκι ως ανέκδοτο; Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρακαλάει έναν αριστερό πρωθυπουργό να αυξήσει την φορολόγηση των πλουσίων κι εκείνος στραβομουτσουνιάζει! Ο νταής που θα βάραγε τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές, ο αριστερός που θα άλλαζε την Ευρώπη, ο αγραβάτωτος που εμφύσησε στα λαϊκά στρώματα την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο δεν δέχεται με ιδιαίτερο ενθουσιασμό την πρόταση ενός από τους κορυφαίους εκπροσώπους τού κεφαλαίου να φορολογήσει τον πλούτο! Τί άλλο έχουν να δουν τα μάτια μας;

Σύντροφοι του ΣυΡιζΑ, κάτι δεν πάει καλά. Δεν νομίζετε; Μόνο μη μου πείτε ότι ψεύδεται ο Γιουνκέρ, έτσι;

Cogito ergo sum

Η δημοσίευση Guardian |http://www.theguardian.com