Η απροσχημάτιστη επίδοση του γνωστού τελεσιγράφου από τους δανειστές προς την κυβέρνηση, με το οποίο υπερβαίνουν αιφνιδιαστικά το πλαίσιο των συγκλίσεων που φάνηκε να επιτυγχάνεται στο πεδίο των διαπραγματεύσεων και να ζητούν μάλιστα παραπάνω από τα όσα έθεταν επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αποκαλύπτουν τον ακραίο αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ηγείται των διαπραγματεύσεων εκ μέρους των δανειστών.
Έχει προηγηθεί βέβαια η πρακτική της πολύμηνης οικονομικής ασφυξίας, που συστηματικά μεθοδεύει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία επιδεινώνει ξανά την ύφεση στην οικονομία, πλήττοντας την απασχόληση, προκαλώντας νέο κύμα φυγής καταθέσεων κι εκτροχιάζοντας τις όποιες προοπτικές ανάκαμψης. Έτσι η ΕΚΤ, ένας ανεξέλεγκτος θεσμός με ανύπαρκτη πολιτική νομιμοποίηση, προωθώντας αυταρχικά τις γνωστές θέσεις των πιστωτών στο σύνολό τους, αποδεικνύεται νεκροθάφτης όχι απλά της οικονομίας, αλλά γενικότερα των λαϊκών δικαιωμάτων, παράγοντας αποσταθεροποίησης κι εν τέλει εκτελεστικός βραχίονας των ευρωπαϊκών πολυεθνικών.
Από την άλλη, η περιβόητη πρόταση των 47 σελίδων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ ταυτίζεται με τους στόχους και τις κατευθύνσεις των δανειστών και διαφοροποιείται μόνον ως προς την ένταση, το βάθος και τους ρυθμούς εφαρμογής τους. Το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που υποτίθεται ότι θα εφαρμοζόταν άμεσα και ανεξάρτητα από τις διαπραγματεύσεις για την επείγουσα αντιμετώπιση των ακραίων κοινωνικών προβλημάτων, εγκαταλείπεται πλήρως. Το κομβικό ζήτημα της μερικής έστω διαγραφής ή απομείωσης του χρέους απεμπολείται. Το χρέος παραμένει ανέγγιχτο και παραπέμπεται σε… διευθετήσεις, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις επόμενες γενιές, αλλά και τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της χώρας από τα διεθνή και ευρωπαϊκά κέντρα του κεφαλαίου, καταργώντας κάθε έννοια δημοκρατίας και κυριαρχίας.
Η ρήξη με τους δανειστές είναι μονόδρομος και επιτακτικό «καθήκον της στιγμής» για όσους συνεχίζουν να προτάσσουν τα λαϊκά συμφέροντα έναντι των τοκογλυφικών συμφερόντων των δανειστών. Η κυβέρνηση πρέπει να διακόψει μονομερώς τις διαπραγματεύσεις και να ανακοινώσει, αμέσως, στάση πληρωμών χωρίς καμιά συνεννόηση με τους δανειστές. Το οφείλει στον ελληνικό λαό, όχι μόνο ως μέσο προάσπισης των λαϊκών συμφερόντων, αλλά και στην βάση της οδυνηρής και καταστροφικής εμπειρίας της χώρας. Είναι απαράδεκτη η επιλογή της κυβέρνησης να αναζητά μια μέση οδό με κείνους που έχουν την ευθύνη για την εκτίναξη της ανεργίας στο 27% και του δημόσιου χρέους στο 177%. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι η επιλογή «ούτε ρήξη ούτε υποταγή, αλλά έντιμος συμβιβασμός» στο πλαίσιο του ευρώ και των συνεχιζόμενων, χρονοβόρων διαπραγματεύσεων ήταν και είναι αυταπάτη και θανάσιμη παγίδα για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Αντίθετα, επιβεβαιώνεται πως η μονομερής διαγραφή του δημόσιου χρέους είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να απελευθερώσει, στο πλαίσιο μιας πραγματικά φιλολαϊκής πολιτικής, πόρους για την απαραίτητη χορήγηση αυξήσεων σε μισθωτούς και συνταξιούχους, για τη στήριξη της υγείας, της παιδείας και άλλων κοινωνικών αναγκών για την επιβίωση και την αξιοπρεπή ζωή του λαού μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι δανειακές συμβάσεις ουδέποτε κυρώθηκαν από την βουλή, ότι το 92% των δανείων της τρόικας επέστρεψαν στους δανειστές, καθώς και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε στον λαό και στη χώρα μας. Η κυβέρνηση οφείλει τώρα να αρνηθεί να εξυπηρετήσει πλήρως και αμετακλήτως όλες τις πληρωμές στους τοκογλύφους κι όχι να προσφεύγει σε συμφωνημένες χρονικές μεταθέσεις αμφίβολης διαπραγματευτικής αξίας.
Η σύγκρουση με τους δανειστές είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη με τη ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ, που αποδείχτηκαν αιχμή του δόρατος των τραπεζών και των δανειστών και εγγυητές της πιο βαθιάς και αιώνιας λιτότητας με τους ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς κ.ά. Το ευρώ δεν έφερε σύγκλιση των οικονομιών κέντρου και περιφέρειας, όπως μας υπόσχονταν για να μας πείσουν να υποταγούμε στη δικτατορία της ΕΚΤ, αλλά καταστροφική απόκλιση που δεν μπορεί να αντιστραφεί χωρίς ν’ αποκτήσουμε ξανά ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Η ΕΕ, όπως απέδειξαν οι πράξεις της τα πέντε τελευταία χρόνια, δεν προωθεί τα συμφέροντα των λαών αλλά των τραπεζιτών και των μεγάλων εταιριών. Οι πράξεις τόσο της ΕΕ όσο και της ΕΚΤ είναι ασύμβατες με την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία.
Για την ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε υπάρχουν πολλές μορφές φιλολαϊκής άμυνας, όπως π.χ. η εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (τηλεπικοινωνίες, λιμάνια κτλ.), καθώς κι ο εργατικός έλεγχος της παραγωγής και της διοίκησής τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η «Κίνηση για τη Διαγραφή του Χρέους Τώρα!» καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία και όλο τον λαό στη μαχητική διαδήλωση την Πέμπτη 11 Ιουνίου στα Προπύλαια στις 7μμ, στην οποία μετέχουν, εκτός από την Κίνησή μας, μαζικοί κοινωνικοί φορείς, φοιτητικοί σύλλογοι, καθώς και μια σειρά από αγωνιστικές κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες.
Αθήνα, 10 Ιουνίου 2015