ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ /ΑΠΟΨΕΙΣ

Έχετε δει τρελό να βλέπει τ΄αντερά του έξω και να γελάει; Κάπως έτσι μεταλλάσσομαι. Κάπως έτσι μεταλλάσσονται χιλιάδες από εμάς. Κι όποιος αντέξει. Τρως το πρώτο κατρακύλισμα, σοκάρεσαι, τα χάνεις. Ξεκινάς μ΄ εκείνο το κλαψιάρικο «τι θα απογίνω» και βλέπεις μπροστά δυο δρόμους. Την επιλογή να συνεχίσεις να είσαι κλαψο…. …

Δεν αφορά όλους όσους είναι νέοι και νέες. Αφορά πολλούς και πολλές όμως. –  Φτάνουμε προς το τέλος μιας ζωής που παρόλο που δε θέλεις, έχει αλλάξει και θα αλλάξει ακόμα περισσότερο στα σίγουρα. Οι τελευταίες χρηματικές καβάτζες τελειώνουν, ο χειμώνας έρχεται και οι δουλειές είναι όλο και πιο λίγες. …

Η περιστολή της φοροδιαφυγής είναι το πρόσχημα. Όπως είναι εντελώς προσχηματικές οι διακηρύξεις περί φοροδιαφυγής που αφορά τους μισθωτούς /συνταξιούχους και τη δυνατότητά τους να έχουν σε μετρητά τις αποδοχές τους.

Το «οχυρό» του «νοικοκύρη» αλώθηκε. Φόροι, χαράτσια, ΕΝΦΙάλτες και κόντρα φόροι –  αναδουλειά, απόλυση και ανεργία – κουτσουρεμένη σύνταξη κι ακρίβεια περισσή τον οδηγούν καθημερινά– κάτι όπου ποτέ του δεν φαντάστηκε –  στην πιο μαύρη κι άχαρη απογοήτευση. Καταριέται την εξουσία που λιβάνιζε και λοξοκοιτάζει το σαράφικο που ξόρκιζε μια ζωή και …

Η κρίση καλά κρατεί. Οι ανταγωνισμοί στο απόγειό τους. Τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν πάνω από τους λαούς. Μνημόνια λέγονται, λιτότητες λέγονται, μέτρα με όποιο επιθετικό προσδιορισμό εφευρίσκουν λέγονται, πόλεμοι και προσφυγιά, ανεργία, ανέχεια, δυστυχία.

Με λένε εξέγερση. Η ηλικία μου απροσδιόριστη. . Πρέπει να γεννήθηκα τότε που φύτρωσε το παράπονο στο στήθος του σκλάβου και η αδικία έγινε το καθημερινό ψωμί στα τραπέζια του κόσμου. Το σώμα μου τράφηκε με ποτάμια αίματος, με αλυσίδες, με θυσίες, με ανισότητες.

Με αφορμή όλα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες στους κατοίκους και τους πρόσφυγες της Συρίας -την οποία πολλοί ξεχάσαμε μετά από τα πρώτα θεαματικά πλάνα στα κανάλια- καιρός είναι να ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει η μαγική λέξη “παγκοσμιοποίηση”.

      Γράφει ο Γιώργος Σιώζος –            Η “Αριστερή συνείδηση” του ΣΥΡΙΖΑ και η στρατηγική της επιλογή, της αλλαγής των συσχετισμών στο εσωτερικό του με την ανάδειξή της σε πλειοψηφικό ρεύμα, απέτυχε παταγωδώς.

Η αλήθεια είναι πως οι νεότερες γενιές, εδώ στο παράδεισο της δύσης, γαλουχήθηκαν σ΄ενα κόσμο όπου η λέξη πείνα ισοδυναμούσε στο μυαλό τους με τις εικόνες από κάποιο ντοκιμαντέρ για τον τρίτο κόσμο…

Ο λόγος για πολλούς συντρόφους παλιούς που όλα τα προηγούμενα χρόνια βαδίσαμε μαζί και μοιραστήκαμε όνειρα και ανησυχίες. Και μοιραστήκαμε μικρές χαρές και ώρες και αγρύπνιες κι ήπιαμε και μαζί. Μπορεί να είχαμε τις διαφωνίες μας, μπορεί αρκετά να βλέπαμε ότι μας χώριζαν, αλλά εμείς πιστεύαμε στη δύναμη του δρόμου όταν πηγαίναμε …