ΑΥΤΑ ΤΑ “ΜΙΚΡΑ” ΠΟΥ ΣΕ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΦΟΝΟΥ!…

Γράφει ο Νίκος Σταθόπουλος – Νεκρός βρέθηκε, πυροβολημένος(!!), ο αθώος Θεοδόσης, η άκακη φώκια-μασκότ της ‘Ιου! Kάποιος διεστραμμένος «άντρακλας της πυγμής», σκότωσε, σαν επαγγελματίας εκτελεστής το ζωάκι, σκοτώνοντας την αθωότητα, τη φιλική σχέση με τη φύση, την απλή βάση της άκακης ύπαρξης…

• μάλλον τον «ενόχλησε» με το «μοιρολόι» του, του «την έσπασε» κάπου, ή απλώς έβγαλε μια εκδικητικότητα για τους ανθρώπους του νησιού, ένα μίσος για δικά του μειονεκτήματα και σακατιλίκια, ή «έκανε πλάκα»…

Μεγάλη διάδοση εμφανίζει το ελεεινό «σπορ» της συστηματικής ζωοκτονίας …μεγάλη αύξηση παρουσιάζουν τα κρούσματα βαρβαρότητας ενάντια στα ζώα, από υπάνθρωπους χωρίς αίσθηση της ζωής και με αρρωστημένο πάθος να κάνουν κακό στον ανυπεράσπιστο, να επιδείξουν μια «μαγκιά» εκ του ασφαλούς και με χρήση κάθε εγκληματικού ενστίκτου…

Και μη μου πει κανείς της «νηφαλιότητας» ότι «αυτά είναι συνήθη..» ή ότι – χειρότερο αυτό..- «δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα η τελετουργική και επιδεικτική ζωοκτονία». .αυτές οι «εκλογικεύσεις» μας έχουν σακατέψει τη ζωή, καθώς μας συμφιλιώνουν με κάθε αχρειότητα και διαφθορά…

• η εντυπωσιακή έξαρση του φαινομένου είναι δεδομένη, και τέλος πάντων, σε μια «εκσυγχρονιζόμενη» κοινωνία των «ευρωπαϊκών τρόπων», αυτό είναι μια ασύμβατη αρρώστια που πρέπει να τσακιστεί αμείλικτα…

Η «πρόοδος» ακυρώνει παμπάλαιες κοινωνικές σημασίες συναισθηματικών δεσμών και η κρίση εκτρέφει βίαια ένστικτα που αναζητούν διέξοδο.

• «εξορθολογιζόμενοι», γινόμαστε υπολογιστικά ρομπότ, οπότε οι παρορμήσεις που κουκουλώνονται βγαίνουν εκρηκτικά..
• «τουριστικοποιημένοι», βλέπουμε τη φύση σαν σωρούς άψυχων αντικειμένων προς εμπορική χρήση, κι έτσι η κοινότητα με τη φύση καταλύεται και ο αγαπητικός ομφάλιος λώρος τρέπεται σε στοχοποιημένο εμπόδιο…

Η κοσμοθεωρία της «ανάπτυξης» δεν είναι απλή οικονομία, αλλά έχει σαφή επίδραση στην ψυχολογία και την ηθική…

• καταναλωτές μιας βίαιης και ατομολατρικής μαζικής κουλτούρας του «μια ζωή την έχουμε..μετά από εμάς το χάος..», χάνουμε την αίσθηση του κάλλους, της αθωότητας, της αμοιβαιότητας…γινόμαστε γενικευμένα «πολεμιστές», άτακτα στίφη με μόνη έγνοια τη «νίκη», την καταστροφή του άλλου…
• χωρίς ηθική και χωρίς οικολογική συνείδηση, έρμαια μιας κοινωνικής καταστροφής που παράγει κανιβαλισμό, αρχίζουμε να βγαίνουμε στο κλαρί για «Θεοδόσηδες»…