Αττική οδός: Το μεγάλο φαγοπότι των εργολάβων

Η σύμβαση για την ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ δεν έχει προηγούμενο και ενδεχομένως να μην ξαναπαντηθεί ποτέ στο μέλλον με τους όρους που συντάχθηκε, υπογράφτηκε και συνεχίζει να αποτελεί τη χρυσοτόκο όρνιθα για την εταιρία που την εκμεταλλεύεται ενώ το δημόσιο ψάχνει ισοδύναμα …

Η κατασκευή της απαίτησε 1,3δις€. Το Ελληνικό δημόσιο έβαλε τη μερίδα του λέοντος. Ο Ιδιώτης μεγαλοεργολάβος «συνεισέφερε» μόλις 174εκ. κι αυτά με την εγγύηση του ελληνικού δημόσιου. Συμμετείχε στην κατασκευή και στην ουσία με λεφτά που δεν είχε. Πόσα κατέβαλλε τελικά; Ουδείς γνωρίζει και οπωσδήποτε το δημόσιο δεν ενδιαφέρεται να εξακριβώσει. Η ΕΕ είχε ενημερώσει το ελληνικό δημόσιο ότι διαπίστωσε υπερκοστολόγηση του έργου στο εξαπλάσιο της προϋπολογισμένης αξίας κατασκευής …

Η σύμβαση αυτή προέβλεπε κατ΄αρχήν την εκμετάλλευση από τους εργολάβους μέχρι την απόσβεση του αρχικού ποσού της συμμετοχής τους (174εκ.€ συν ένα εύλογο 11% επι του ποσού κέρδος. Όταν αυτή η υποχρέωση εκ μέρους του δημόσιου προς τους κατασκευαστείς θα είχε εκπληρωθεί, τότε το έργο θα επέστρεφε στην ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση από το ελληνικό δημόσιο.

Για να αντιληφθούμε μια τάξη μεγέθους: Στην ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ οι διελεύσεις κατά μ.ο. είναι της τάξης των 250.000 /μέρα. Με ένα απλό πολλαπλασιασμό έχουμε 250.000 Χ2.80Χ365 ημέρες, άθροισμα 255.500.000€ ετήσια, αφαιρουμένων βεβαίως των εξόδων λειτουργίας.

Όμως μετά από τόσα χρόνια η ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ δεν έχει κερδοφορία. Ναι καλά διαβάσατε. Δεν έχει κερδοφορία.

Όπως δηλώνει ο όμιλος που την διαχειρίζεται μόνο για την τεχνική της συντήρηση δαπανά ετήσια 1.000.000€ για κάθε χιλιόμετρο! Εξήντα χιλιόμετρα, εξήντα εκ. ευρώ! Ξοδεύονται δηλ. κάθε μέρα εκατόν εξήντα τέσσερις χιλιάδες τριακόσια ογδόντα τρία ευρώ για να συντηρείται κάθε χιλιόμετρο σε μια καινούργια υπερσύγχρονη κατασκευή. Δεν αμφιβάλλουμε ότι τα αντίστοιχα παραστατικά έχουν ελεγχθεί κι έχουν ευρεθεί απολύτως ειλικρινή και νόμιμα …

Ο κ. Τσίπρας όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση δήλωνε εξοργισμένος με όσους είχαν αποδεχτεί και υπογράψει αυτή  την πρωτοφανή σύμβαση. Όταν τελικώς παρέλαβε την εξουσία κι αφού είχε περάσει πρώτα από τα γραφεία του εργολάβου για μια διερευνητική συζήτηση όρισε τον κ. Σπίρτζη υπεύθυνο υπουργό ο οποίος θεώρησε υποχρέωσή του να δηλώσει εξ’ αρχής ότι το δημόσιο θα σεβαστεί τις συμβάσεις που έχει υπογράψει … – το ίδιο δημόσιο βεβαίως που δεν σεβάστηκε καμία από τις άλλες συμβάσεις του με τους εργαζόμενους ή τους συνταξιούχους ή με οτιδήποτε έχει να κάνει με κεκτημένα κοινωνκά αγαθά.

Έτσι η χρυσοτόκος όρνιθα (ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ) – όπως και όλο το υπόλοιπο οδικό δίκτυο που παραδόθηκε στους εργολάβους – συνεχίζει να παράγει κέρδη για τους τελευταίους ενώ η κοινωνία πρέπει να καλύψει τα ισοδύναμα των απωλειών στα δημόσια έσοδα περνώντας στην απόλυτη ισοπέδωση.