Ας τολμήσει τώρα η πρώτη φορά αριστερά!

Πέντε μήνες διαπραγματεύσεις με «την ευρωπαϊκή μας οικογένεια» οδήγησαν στο αδιέξοδο που ζούμε το τελευταίο τριήμερο, αλλά κυρίως απέδειξαν ποια είναι «η ευρωπαϊκή οικογένεια» και ποιες οι «δημοκρατικές της παραδόσεις». Δεν είναι όμως σκοπός αυτής της ανάρτησης να αποδείξει του λόγου και του «ευρωπαϊκού παραλόγου» – στην ουσία την αντιδραστική και αντιλαϊκή συνθήκη της «ενωμένης Ευρώπης», ή ακόμα χειρότερα της «ευρώπης των λαών» -το αληθές. Το απέδειξε με τη περίπτωση της χώρας μας η ζωή. Η πραγματικότητα.

Και τώρα τι κάνουμε;

Θα αγνοήσουμε εδώ, όλες τις αναλύσεις που αυτό το τριήμερο υποστηρίζουν μεθόδευση και διαχείριση ενός 3^ου μνημόνιου που έρχεται με τη συγκατάθεση της κυβέρνησης, ακριβώς επειδή δεν έχουμε αντίστοιχες πληροφορίες και ικανά δείγματα. Οι 47+8 σελίδες βεβαίως αποτελούσαν μια ηπιότερη εκδοχή μνημόνιου, αυτού των «εταίρων», αλλά ακούσαμε με ενδιαφέρον διαρροές από το κυβερνητικό στρατόπεδο ότι η ενδεχόμενη επικράτηση του Όχι ακυρώνει μαζί και το δικό της Ναι με το 47σέλιδο κ.λ.π., αφού η κοινωνία έδειξε ότι τα έχει κατατάξει στην ίδια κατηγορία της λιτότητας μετά από πέντε χρόνια που πληρώνει τη κρίση.

Θα επισημάνουμε όμως ότι η συνεχιζόμενη εμμονή της κυβέρνησης σε νέες διαπραγματεύσεις μετά το δημοψήφισμα το μόνο που καταφέρνει είναι να ενισχύει ακριβώς τις αναλύσεις που αναφέραμε παραπάνω μειώνοντας κι άλλο την εμπιστοσύνη του κόσμου στη πολιτική της αξιοπιστία, διακινδυνεύοντας ακόμα κι αυτό το αποτέλεσμα του Όχι που θεωρείται μέχρι στιγμής εξασφαλισμένο έναντι των Ναινέκων.

Θα θέσουμε επιγραμματικά στοιχεία μιας «πολιτικής ατζέντας» άμεσης προτεραιότητας που πραγματικά θα μπορούσαν να ανοίξουν ένα άλλο δρόμο. Κι ευχόμαστε να επικρατήσουν εκείνες οι αντιλήψεις και οι δυνάμεις στο χώρο του κυβερνητικού στρατόπεδου που έχουν δείξει ότι τις συμμερίζονται.

1. Θα αναφέρουμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας το 2011, παρότι εκεί τα στοιχεία της κρίσης είχαν διαφορετικά πολιτικά /οικονομικά χαρακτηριστικά. Η Ιρλανδία όταν διεκόπει η παροχή ρευστότητας λόγω κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος τύπωσε 51δις€ (ενημερώνοντας την ΕΚΤ) , μέσω της Εθνικής τράπεζας, δημιουργώντας τα δικά της αποθέματα και εξυπηρετώντας τη ρευστότητα (μετά βεβαίως συνετίστηκε, είπε Ναι στα μνημόνια και σήμερα βρίσκεται σε δεινότερη θέση της δικής μας).

Τι εμποδίζει την κυβέρνηση αντί του να εκλιπαρεί την ΕΚΤ και να τρώει πόρτα, όπως αποδεικνύεται για δεύτερη φορά μέχρι στιγμής να εθνικοποιήσει τη Εθνική Τράπεζα και να κάνει το ίδιο; Φοβάται τις αντιδράσεις και τις κυρώσεις; Ήδη έχει δεχθεί τα μέγιστα εξαναγκαζόμενη να κρατήσει κλειστές τις τράπεζες και προσπαθώντας να διαχειριστεί μέσω περιορισμού στις αναλήψεις και κατάργηση όλων των χρηματοικονομικών πράξεων τα τελευταία αποθέματα που δεν ξεπερνούσαν εχθές τα 1,9δις€ και μέχρι το δημοψήφισμα θα έχουν εντελώς εξαντληθεί.

Με τι θα διαπραγματευτεί, εάν δεν έχει στόχο να «διαπραγματευτεί» μετά; Ήδη απώλεσε αποθέματα χρησιμοποιώντας αποθεματικά δήμων, ταμείων κ.λ.π. για να ξεπληρώσει δόσεις στο ΔΝΤ που μας απειλεί με χρεοκοπία. Μια χρεοκοπία βεβαίως χωρίς αντίκρυσα επειδή στην ουσία χρεοκοπία στην πραγματική οικονομία είναι η αδυναμία ενός κράτους να καλύψει τα δημοσιονομικά του. Όχι να ξεπληρώσει τα επαχθή δάνεια όπως τα χαρακτήρισε και η επιτροπή για την αλήθεια του χρέους.

2. Να κηρύξει τώρα στάση πληρωμών σε όλους τους δανειστές ενισχύοντας τη φθορά που έχει ήδη υποστεί το ευρώ σε όλες τις αγορές σήμερα.
3. Οπωσδήποτε έχει τη λαϊκή εντολή, κατά τη γνώμη μας, να οδηγήσει τη χώρα εκτός της νομισματικής ένωσης και της ΕΕ στη συνέχεια. Έχει εκλεγεί υποσχόμενη τερματισμό μνημόνιων/λιτότητας. Να τυπώσει εθνικό νόμισμα. Σίγουρα κάτι αντίστοιχο δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις της, αλλά επέδειξε απίστευτο ερασιτεχνισμό και πολιτική απειρία επιδεικνύοντας εμμονική προσήλωση στη «δημοκρατικές παραδόσεις» και την «ευρωπαϊκή οικογένεια» αντί ενός λεπτομερούς και συγκεκριμένου σχεδιασμού – ενός Σχεδίου Β’ – για την περίπτωση των αδιεξόδων που τρέχει να διαχειριστεί σήμερα χωρίς κανένα αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής. Φαντάζει πράγματι κωμικοτραγικό όταν γνώριζε ότι όλοι οι απέναντι με τους οποίους διαπραγματεύονταν είχαν σχεδιάσει και μελετήσει σενάρια ενός πιθανού Grexit.

Μπορεί η πρώτη φορά αριστερή μας κυβέρνηση να ανταποκριθεί στον επιθετικό προσδιορισμό «της αριστεράς» όπως η ίδια υποστηρίζει ότι είναι;

Μπορεί να επιλέξει πολιτικά τη χρεοκοπία του συστήματος αντί της χρεοκοπίας του Ελληνικού λαού που την εμπιστεύτηκε;

Όταν κλείνουν οι τράπεζες, αυτές οι τράπεζες που φούσκωσαν τις τσέπες των μετόχων τους με τις ανακεφαλαιώσεις που καλούμαστε εμείς να εξοφλήσουμε, ανοίγουν οι ορίζοντες.

Σίγουρα θα μπορούσαμε να γράψουμε περισσότερα. Μας αρκεί να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες το διεκδικητικό πλαίσιο της ΑΔΕΔΥ που κάποτε είχε σημαία κι ο ΣΥΡΙΖΑ.

– Να σταματήσει η κυβέρνηση τώρα κάθε διαπραγμάτευση με τους εκβιαστές – δανειστές

– Άμεση παύση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού χρέους

– Μονομερή ακύρωση των μνημονιακών νόμων και την πλήρη επαναφορά όλων των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων

– Το προχώρημα των εθνικοποιήσεων του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων

– Μέτρα φορολόγησης του κεφαλαίου και του πλούτου και όχι των εργαζομένων

– Ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ

https://www.inred.gr/sillalitirio-adedy-kyriaki-28-6-7mm-sto-syntagma/

Οι ώρες είναι κρίσιμες.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα … Οψόμεθα.