ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ

50€ για μια τετραμελή οικογένεια κατά μέσο όρο κοστίζει το μπάνιο την εποχή της κρίσης στις ιδιωτικοποιημένες δημόσιες παραλίες. Άλιμος, Βουλιαγμένη, Βούλα, Βάρκιζα, Λαγονήσι, Ανάβυσσος. Ιδιώτες και δήμοι επιχειρηματίες έχουν περιφράξει τους αιγιαλούς και απαιτούν εισιτήριο εισόδου, ενοίκιο ομπρέλας και τιμές αναψυκτικών Κυανής ακτής. Οκτώ (8)με δέκα (10) ευρώ η είσοδος στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής, με τους δήμους να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες έχοντας τη πρόσβαση στα πέντε (5) ευρώ και δύο (2) αντίστοιχα για τους μόνιμους κάτοικους. (Αυλάκι /Ραφήνα). Ωσάν και η ιδιότητα της εντοπιότητας μπορεί να διαχωρίζει τους πολίτες ως υπηκόους «μικρών κρατών» καντονιών θα λέγαμε καλύτερα. Προσθέστε στο κόστος τα έξοδα μετάβασης/επιστροφής μαζί με τα χαράτσια (διόδια) στους δρόμους, δείτε και τις προτάσεις για βασικό μισθό γύρω στα 300€ και αποχαιρετίστε τις παραλίες που χάνουμε…

Στον αντίλογο ότι υπάρχουν και «ελεύθερες» παραλίες, εμείς όσες επισκεφτήκαμε τις βρήκαμε κατακλεισμένες από τα τραπεζοκαθίσματα και τις ξαπλώστρες των επιχειρηματιών αποκλείοντας την πρόσβαση χωρίς ένα, έστω χαμηλότερο σε σχέση με τις περιφραγμένες αντίτιμο.

Οπωσδήποτε παραμένουν ελεύθεροι οι γκρεμοί στη διαδρομή προς το Σούνιο στα νότια και τα αντίστοιχα σημεία της Ανατολικής Αττικής για ορειβάτες λουόμενους …

Δεν θα αναφερθούμε στα όσα επεσήμαινε και δεσμεύονταν για ελεύθερες παραλίες η σημερινή κυβέρνηση. Το 2013 σε ημερίδα που διοργάνωσε η τότε αντιπολίτευση με ομιλητές τους σημερινούς πρωτοκλασάτους υπουργούς (Ερμίνα Κυπριανίδου, γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ- περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, Γιώργος Σταθάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Νάντια Βαλαβάνη, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Νίκος Μπελαβίλας, Καθηγητής ΕΜΠ, Και Πέτρος Φιλίππου, δήμαρχος Σαρωνικού) και θέμα «Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ – Παράκτιο Μέτωπο για όλη την Αθήνα – Βιώσιμη πόλη με ελεύθερες παραλίες για όλους» οι δεσμεύσεις έδιναν κι έπαιρναν για αλλαγή του καθεστώτος εμπορευματοποίησης των αιγιαλών που είχαν υιοθετήσει οι μνημονιακοί.

Η διαπραγμάτευση και η συμφωνία με τους εταίρους έχουν επισκιάσει βεβαίως τα «μικρά καθημερινά» ζητήματα διαβίωσης. Οι επιχειρηματίες όμως συνεχίζουν τις εισπράξεις και τη κερδοφορία πουλώντας «το εμπόρευμα» του δημόσιου αγαθού. Και ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων συνεχίζεται.