inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Ανάγλυφος ο ιμπεριαλισμός του 21ου αιώνα με κύριο εκφραστή τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ξεδιπλώνεται, στον κινούμενο χάρτη της Μέσης Ανατολής μέσα από μια απλή παράθεση των γεγονότων της τελευταίας εβδομάδας σε συνδυασμό με εύλογα ερωτήματα γύρω από την τρομοκρατία και τη σύγχρονη αποικιοκρατία.
Από τη Μαρία Λίλα
Ποια είναι η σχέση, λοιπόν, ανάμεσα στους πρόσφατους αμερικανικούς βομβαρδισμούς κατά των κυβερνητικών συριακών δυνάμεων στην στρατιωτική βάση Αγιάς και της τουρκικής εισβολής στο βόρειο Ιράκ;
Εκ πρώτης όψεως καμία. Ωστόσο, καθώς η Συρία και το Ιράκ έχουν πάψει πλέον να είναι οι χώρες που γνωρίζαμε, τα δύο παραπάνω γεγονότα ερμηνεύονται από πολιτικούς αναλυτές, ως «κομμάτια» του ευρύτερου αμερικανικού σχεδίου «Βαλκανοποίησης» της Μέσης Ανατολής, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία πρόκειται να εμπλακεί σε ένα νέο υψηλού κόστους παρατεταμένο πόλεμο και η Ουάσιγκτον θα διασφαλίσει τον έλεγχο του πετρελαίου της περιοχής, το οποίο θα υπολογίζεται μόνο σε δολάρια.
Όπως έγραψε στο «World Socialist» ο Τζότζεφ Κίσορ «η βασική δύναμη που κρύβεται πίσω από τον πόλεμο στη Συρία είναι η ίδια με εκείνη, που παρακίνησε τον ιμπεριαλιστικό διαμελισμό της Μέσης Ανατολής στο σύνολό της, δηλαδή τα συμφέροντα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις γνωρίζουν ότι αν θέλουν να έχουν λόγο στο τμήμα της λείας, πρέπει να έχουν επίσης μερίδιο στο φονικό».
Μαζί με τον Κίσορ και άλλοι αναλυτές διαπιστώνουν μια αναδιανομή επιρροών σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή και κατά κάποιον τρόπο μετά τις αποφάσεις των κοινοβουλίων της Γερμανίας και της Βρετανίας για εμπλοκή στη Συρία, κάνουν λόγο για επιστροφή στην αποικιοκρατία.
Για τον Αμερικανό συγγραφέα και δημοσιογράφο Μάικ Γουίτνι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας σε τελική ανάλυση δεν είναι παρά το φύλο συκής των δημοσίων σχέσεων της Ουάσιγκτον, που επιθυμεί να κυβερνήσει τον κόσμο.
Την περασμένη Κυριακή, αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδισαν μια στρατιωτική βάση ανατολικά της Ράκα σκοτώνοντας τρεις κυβερνητικούς στρατιώτες της Συρίας και τραυματίζοντας άλλους δεκατρείς στη βάση Αγιάς της επαρχίας Ντέιρ Εζόρ.
Ο εκπρόσωπος της στρατιωτικής συμμαχίας που έχουν συγκροτήσει οι ΗΠΑ από τον Αύγουστο του 2014 για να πλήξουν τους τζιχαντιστές του λεγόμενου ισλαμικού κράτους, συνταγματάρχης Στιβ Γουόρεν αρνήθηκε τη συμμετοχή των Αμερικανών στη θανατηφόρα επιδρομή, παρά το γεγονός ότι το συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που αντιτίθεται στον Άσαντ και εδρεύει στη Βρετανία, επιβεβαίωσε «ότι η αεροπορική επιδρομή έπληξε το στρατόπεδο».
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο, μάλιστα, «είναι η πρώτη φορά που μια αεροπορική επιδρομή των ΗΠΑ σκοτώνει άνδρες των κυβερνητικών στρατευμάτων της Συρίας».
Που αποσκοπεί η άρνηση του Πενταγώνου;
Μια πρώτη απάντηση είναι ότι πρόκειται για τα γνωστά αμερικανικά αντανακλαστικά απόρριψης κάθε είδους υπαιτιότητας. Μια δεύτερη όμως θα μπορούσε να είναι η πρόκληση για αντίποινα είτε από τον Άσαντ είτε από τον όψιμο στρατιωτικό του σύμμαχο: τη Ρωσία.
Το λάθος αποκλείεται από τις απαντήσεις καθώς ο διακηρυγμένος στόχος των ΗΠΑ απείχε τουλάχιστον 30 μίλια από τη συριακή στρατιωτική βάση.
Ακόμα πιο περίεργο είναι το γεγονός ότι την ίδια ώρα οι τζιχαντιστές του ISIS χτυπούσαν στην ίδια περιοχή τα στρατεύματα του συριακού καθεστώτος. Με άλλα λόγια, η αμερικανική επιδρομή έμοιαζε σαν να παρείχε από αέρος κάλυψη στους άνδρες του αυτόκλητου χαλιφάτου, που έχει καταλάβει, εδώ και δύο χρόνια, εδάφη του Ιράκ και της Συρίας.
Πρόκειται, λοιπόν, για σχέδιο ή για σύμπτωση;
Σε λιγότερο από 24 ώρες μετά την αεροπορική επιδρομή της Κυριακής, πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ βομβάρδισαν το χωριό Αλ Χαν στη βορειοανατολική Συρία σκοτώνοντας 26 αμάχους, ανάμεσά τους επτά παιδιά και τέσσερις γυναίκες.
Το μήνυμα που στέλνει ο στρατός των ΗΠΑ με αυτές τις φονικές επιθέσεις είναι σαφές για τον Μάικ Γουίτνι.
Το Πεντάγωνο θέλει να ελέγχει τον εναέριο χώρο πάνω από την ανατολική Συρία όπου σχεδιάζει να εισβάλλει το ισλαμικό κράτος (ISIS) και να δημιουργηθεί μια de facto επαρχία Σουνιτών με τη Συρία και το Ιράκ να διαμελίζονται σε μικρότερα καντόνια, που θα τα ελέγχουν αναλόγως τοπικοί πολέμαρχοι, φανατικοί ισλαμιστές και μαριονέτες των ΗΠΑ.
Ο Γουίτνι υποστηρίζει ότι το πρόσφατο άρθρο του Τζον Μπόλτον στους «New York Times» με τίτλο «Για να νικήσετε το ISIS δημιουργήστε ένα σουνιτικό κράτος» συνοψίζει τη βασική ιδέα που φαίνεται να συμμερίζεται σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ.
«Αντί να προσπαθεί να αναδημιουργήσει το μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο χάρτη, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αναγνωρίσει τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα» γράφει ο Μπόλτον και συνεχίζει σημειώνοντας ότι: «η καλύτερη εναλλακτική λύση για το Ισλαμικό Κράτος στο βορειοανατολικό Συρία και το δυτικό Ιράκ είναι ένα νέο, ανεξάρτητο κράτος από … σουνίτες. Ο στόχος της αποκατάστασης των κυβερνήσεων του Ιράκ και της Συρίας στα πρώην σύνορά τους είναι ένας στόχος εκ θεμελίων αντίθετος με τα αμερικανικά, ισραηλινά και φιλοαραβικά κρατικά συμφέροντα.
Το νέο «Σουνιστάν» μπορεί να μην είναι η Ελβετία. Δεν πρόκειται για δημοκρατική πρωτοβουλία, αλλά αυστηρά ψυχρή πολιτική ισχύος».
«Είναι σύμφωνη με τον στρατηγικό στόχο της εξάλειψης του Ισλαμικού Κράτους που μοιραζόμαστε με τους συμμάχους μας, και αυτό είναι εντέλει εφικτό» καταλήγει ο Μπόλτον.
Το παραπάνω άρθρο δεν είναι το μοναδικό που γράφτηκε για την προσπάθεια χάραξης νέων συνόρων στη Μέση Ανατολή όμως η πρόσφατη επίθεση των Αμερικανών κατά των Σύρων στρατιωτών, η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία και η παραμονή στρατευμάτων της στο βόρειο Ιράκ, κοντά στη Μοσούλη, δείχνουν πως άρχισε η «μοιρασιά» και οι «παίκτες» οφείλουν να γνωρίζουν ότι το πεδίο τους είναι ναρκοθετημένο.
Η Άγκυρα μετά τις αιτιάσεις της Βαγδάτης για από κοινού διακίνηση του κλεμμένου πετρελαίου της με τους τζιχαντιστές του ISIS και την απαίτηση του Ιρακινού πρωθυπουργού να αποσύρει τα στρατεύματά της από τη Μοσούλη ανακοίνωσε πως δεν πρόκειται να στείλει νέα!
Πράγμα που σημαίνει ότι παραμένουν στο Ιράκ 900 Τούρκοι στρατιώτες και 20 τανκς, οι οποίοι σύμφωνα με τον Νταβούτογλου εκπαιδεύουν τους Πεσμεργκά, την στρατιωτική δύναμη των Κούρδων του Ιράκ που μάχεται τους τζιχαντιστές.
Με περισσή απαξίωση προς τους κανόνες καλής γειτονίας και το διεθνές δίκαιο η Τουρκία οπλίζει, παράλληλα, τους Τουρκμένους (Τουρκομάνους) αντάρτες της Συρίας, οι οποίοι ευθύνονται τόσο για το θάνατο του πιλότου του ρωσικού μαχητικού όσο και για το θάνατο του Ρώσου πεζοναύτη, που είχε σπεύσει σε βοήθεια.
Επιπλέον επιστρέφει τις κατηγορίες για λαθρεμπόριο πετρελαίου στη Μόσχα και κατηγορεί τη Ρωσία για εθνοκάθαρση στη Συρία.
«Η Ρωσία επιχειρεί να κάνει εθνοκάθαρση στην επαρχία της Λατάκειας αφανίζοντας όλους τους Τουρκμένους και τους Σουνίτες που δεν έχουν καλές σχέσεις με το καθεστώς» δήλωσε σήμερα στην Κωνσταντινούπολη ο Τούρκος πρωθυπουργός.
Νωρίτερα, σε μια κίνηση εντυπωσιασμού και επίδειξης ισχύος, ο Βλαντίμιρ Πούτιν αναφέρθηκε στη χρήση πυρηνικών όπλων.
«Οι πύραυλοι και τα KH-101 έχουν αποδειχθεί ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά και μοντέρνα όπλα και τώρα το ξέρουμε και με σιγουριά. Πρόκειται για όπλα ακριβείας τα οποία μπορούν να εξοπλιστούν με πυρηνικές κεφαλές. Συνήθως αυτό δεν είναι απαραίτητο στη μάχη εναντίον τρομοκρατών και εύχομαι να μην χρειαστούν ποτέ» δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος μετά την εκτόξευση πυραύλων Κρουζ από το ρωσικό υποβρύχιο, που βρίσκεται στη Μεσόγειο, εναντίον θέσεων του ISIS.
Κι ενώ οι τόνοι ανεβαίνουν μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας, η Ουάσιγκτον γέρνει απροκάλυπτα προς την τουρκική πλευρά στηρίζοντας αφενός την κατάρριψη του Su-24 στη Συρία στις 24 Νοεμβρίου και αφετέρου την άρνησή της να αποσύρει όλα τα στρατεύματά της από το βόρειο Ιράκ, μολονότι ο πρωθυπουργός Χαϊντέρ Αλ Αμπάντι, θεωρείται σύμμαχος των ΗΠΑ.
Ήδη, στον τουρκικό Τύπο κυκλοφορούν δημοσιεύματα που θέλουν την Τουρκία έτοιμη εφόσον λάβει το πράσινο φως από τη Βαγδάτη να ανακαταλάβει τη Μοσούλη από τους τζιχαντιστές του ISIS ενώ άλλοι αρθρογράφοι όπως ο Τσεμίλ Μπάρλας και ο Γιαβούζ Μπαϊντάρ γράφουν τον «επικήδειο» της συμφωνίας Σάικς-Πικό, ευελπιστώντας να επιστρέψουν τα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, που ανήκαν στους Τούρκους πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι ΗΠΑ τρέφουν αυτούς τους… ευσεβείς τουρκικούς πόθους έχοντας έρθει σε συμφωνία και με τους Κούρδους του Ιράκ, όπως διαρρέουν τα τουρκικά ΜΜΕ, για τη δημιουργία ενός de facto Σουνιτικού κράτους, ενός «Σουνιστάν» στο βόρειο Ιράκ και την ανατολική Συρία, το οποίο θα ελέγχεται από την Άγκυρα και την Ουάσιγκτον.
