28η Οκτώβρη: γιατί γιορτάζεται η έναρξη και όχι η λήξη του πολέμου;

Γράφει ο Ζήσης Γιαννόπουλος – 

Η ιστορία των μέχρι τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία πάλης των τάξεων. Και η ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους – κωμικοτραγική όπως θα έλεγε ο Βασίλης Ραφαηλίδης – γράφτηκε και αυτή στο έδαφος της ταξικής πάλης και ιδιαίτερα υπό το βάρος της ήττας του ΕΑΜικού κινήματος και των ηττημένων κομμουνιστών του εμφυλίου.

 Γιατί γιορτάζει το επίσημο ελληνικό κράτος την έναρξη του πολέμου και όχι τη λήξη του, όπως θα περίμενε κανείς;

Δεν θα μπορούσε ποτέ στην μετεμφυλιακή Ελλάδα να εορτάζεται η λήξη του πολέμου. Γιατί για τη λήξη του πολέμου πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Αλλά τη σκυτάλη μετά τη λήξη του πολέμου – ως αυτοαναγορευμένοι νικητές και απελευθερωτές – πήραν  οι απόγονοι του Μεταξά, οι μπουραντάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι μετέπειτα φίλοι των άγγλων και των αμερικάνων, οι νικητές της Βάρκιζας και του Γράμμου. Αυτοί, που στα σχολειά της Φρειδερίκης μάθαιναν με το ζόρι τους πατεράδες μας να γράφουν «με το ζερβό», δε θα μπορούσαν ποτέ να γιορτάζουν την απελευθέρωση που ήταν έργο των παππούδων μας που στέλνονταν κυνηγημένοι κατά χιλιάδες πρόσφυγες στις ανατολικές χώρες και εξόριστοι στα ξερονήσια…

Αυτός είναι ο εορτασμός της επετείου της 28^ης Οκτώβρη!