Αθήνα 1947: Οι Γερμανοί έχουν αφήσει πίσω τους μια ρημαγμένη χώρα. Μετά τα Δεκεμβριανά (1944) καμία συμφωνία μεταξύ του ΕΛΑΣ και της μετακατοχικής κυβέρνησης δεν τηρείται, αντίθετα εξελίσσεται ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό κάθε αγωνιστή του ΕΑΜ -ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και φυσικά του ΚΚΕ. Ένοπλες συμπλοκές εξελίσσονται σε όλη τη χώρα όπου οι ταγματασφαλίτες και η επίσημη χωροφυλακή εκδικείται τη μεγάλη πλειοψηφία των αγωνιστών που πολέμησαν τους Γερμανούς κατακτητές και αξίωσαν κοινωνική δικαιοσύνη.
Το ΚΚΕ απέχει στις εκλογές του 1946. Ακολουθεί η δημιουργία του Δημοκρατικού στρατού, αμέσως μετά το χτύπημα στο αστυνομικό τμήμα του Λιτόχωρου. Ακολουθεί η ανακοίνωση της λαϊκής κυβέρνησης (24/12/1947) και επιχειρείται η κατάληψη της Κόνιτσας για την έδρα της.
Στις 27 Δεκέμβρη 1947 η κυβέρνηση του «κεντρώου» Θεμιστοκλή Σοφούλη κατ’ εντολή των Αμερικάνων που αρνούνται κάθε πρόταση συνθηκολόγησης με την αριστερά, με το νόμο 509 κηρύσσει παράνομο το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, την Εθνική Αλληλεγγύη και κάθε αντιστασιακή κίνηση που δεν συμφωνεί με τη διατήρηση του Βασιλικού καθεστώτος.
Ακολουθεί η μεγάλη σύγκρουση μεταξύ του λαϊκού κινήματος και της νέας εθνικής αστικής τάξης στο Γράμμο-Βίτσι. Η τελευταία με την αμέριστη βοήθεια του ξένου παράγοντα κερδίζει τον πόλεμο κι αρχίζουν οι διώξεις, οι εκτελέσεις, οι φυλακίσεις, οι εξορίες.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να επισημανθεί ότι στις κρισιμότερες περιόδους της ιστορίας του λαϊκού κινήματος, αντίστοιχές πρακτικές, όπως η επιβολή με το ν. 509 που έθεσε το ΚΚΕ στην παρανομία, εκτελέστηκαν όλες από κεντρώες κυβερνήσεις συνεργασίας και αποκλειστικά από κεντρώους πρωθυπουργούς Βενιζέλος ιδιώνυμο (1929), Παπανδρέου Δεκεμβριανά (1944), Σοφούλης Αν. Νόμος 509/1947, Πλαστήρας εκτέλεση Μπελογιάννη (1952).