Η βιομηχανία των διώξεων καλά κρατεί. Οι έμποροι των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών έχοντας την αμέριστη στήριξη της «πρώτης φοράς» αριστερής κυβέρνησης του κ. Τσίπρα οδηγούν τα κινήματα στα δικαστήρια, είτε με αυτεπάγγελτες διώξεις που ασκεί η ΕΛΑΣ, είτε με αγωγές που έπονται των ποινικών διώξεων και απαιτούν αποζημιώσεις από όσους κατηγορούνται για διατάραξη της κερδοφορίας των «εθνικών εμπόρων /εργολάβων».
Το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» έχει την τιμητική του τα τελευταία χρόνια και στα δικαστήρια. Δεκάδες δίκες, δεκάδες αγωγές. Συνήθεις κατηγορίες «η κατάληψη οδοστρώματος» η «παρεμπόδιση» της κυκλοφορίας, βλέπε της κερδοφορίας, που αλλού, στα διόδια των εθνικών οδών και μέσα στην πόλη (Αττική οδός) όπου τα τελευταία χρόνια έχουν παραδοθεί στις κατασκευάστριες εταιρίες, ανάδοχους όπως λέγονται στις συμβάσεις ποαραχώρησης και γεμίζουν τις τσέπες των εργολάβων αδειάζοντας τις τσέπες του κόσμου.
Το κίνημα «Δεν πληρώνω» όπως αναπτύχθηκε και εκφράστηκε με θέσεις, προτάσεις και δράσει είναι γνωστό. Όποιος ένδιαφέρεται αρκεί μια απλή περιήγηση στο διαδύκτιο για να πληροφορηθεί και να κρίνει.
Εδώ θα αναφέρουμε για μια συγκεκριμένη δίωξη που είχε ασκηθεί από την ΕΛΑΣ και πρόκειται να δικαστεί στις 28 Ιανουαρίου 2016 στα δικαστήρια της Ευελπίδων (Αθήνα).
Στις 10/3/2011 οδηγός που φθάνει στα διόδια Κατεχάκη απαιτεί, όπως έχει δικαίωμα, να τοιυ δοθεί πιστωτικό σημείωμα γιατί δεν έχει χρήματα να πληρώσει το αντίτιμο της διέλευσης. Ο υπα΄λληλος που εκτελεί συγκεκριμένες οδηγίες της εταιρίας αρνείται και προτρέπει τον υπάλληλο να περάσει από την άλλη μεριά όπου τον περιμένει η τροχαία για τα περαιτέρω. Να τον κατηγορήσει δηλ. ότι πέρασε χωρίς να πληρώσει και να εφαρμόσει «τα νόμιμα» εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της εταιρίας.
Ο οδηγός αρνείται να περάσει χωρίς να λάβει πιστωτικό σημείωμα. Ειδοποιεί με το τηλέφωνο μέλη του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που φθάνουν μαζί με δικηγόρο και απαιτούν να εφαρμοστεί ο νόμος.
Γίνονται διαπραγματεύσεις με την εταιρία και την τροχαία και ο «γόρδιος δεσμός» λύνεται. Επιτρέπεται η διέλευση του οδηγού χωρίς πιστωτικό και χωρίς καμία συνέπεια και λύεται η παράσταση διαμαρτυρίας.
Όμως, η τροχαία ( τμήμα Αττικής οδού), είχε άλλα σχέδια. Απέφυγε την εξέλιξη μιας διαμαρτυρίας που μπορούσε να εξελιχθεί σε νυκτερινό άνοιγμα διοδίων – μην ξεχνάμε την εξαιρετική δυναμική που έιχε αναπτύξει αυτό το κίνημα εκείνα τα χρόνια με τα διόδια – και επιβεβαιώνοντας τις διαχρονικές αείθεις πρακτικές της, κατέγραψε τους αριθμούς κυκλοφορίας διαμαρτυρόμενου και αλληλέγγυων και στη συνέχεια τους κατηγόρησε με καμιά εικοσαριά άρθρα του π.κ. οδηγώντας τους τον ερχόμενο μήνα στα δικαστήρια.
Όπως μας πληροφόρησαν τα μέλη του κινήματος έπονται δεκάδες άλλες αντίστοιχες δίκες. Η αλληλεγγύη όλων οφείλει να εκφραστεί στα δικαστήρια. Επι της ουσίας όμως αυτό που απαιτούν οι περιστάσεις είναι η ανάπτυξη αντιστάσεων και κινημάτων αντίστοιχης αναφοράς κάθε μέρα παντού, όπου η εκμετάλλευση και ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός επιχειρέί να ισοπεδώσει την κοινωνία.
Αφήσαμε τελευταία την αναφορά στην κυβέρνηση που κάποτε εκμεταλλεύτηκε τα κινήματα αυτά, πολλές φορές με τη συμμετοχή μελών και στελεχών της στις κινητοποιήσεις εκείνης της περιόδου και μετά την κατάληψη της εξουσίας συντάχθηκε απόλυτα με τους διώκτες των κινημάτων και των αγωνιστών. Δεν μας προκαλεί όμως ουδεμία έκπληξη. Ήταν προβλέψιμοι. Εάν επιχειρήσουμε μετά από 11 μήνες «αριστερής» διακυβέρνησης να κάνουμε μια αποτίμηση για τα θετικά της, προκύπτει μόνο ένα: Συνέβαλλε τα μέγιστα στο τέλος της αυταπάτης για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που προτίμησαν την ανάθεση από τους αγώνες στους δρόμους. Τώρα ξέρουνε, τώρα ξέρουμε όλοι. Ή στους δρόμους με αγώνες αδιαπραγμάτευτους και ασυμβίβαστους ή σκλαβιά και ισοπέδωση.
Η επιλογή είναι δική μας. Αυτός είναι κι ο μέγιστος φόβος που τους διακατέχει. Ας τον μετατρέψουμε σε εφιάλτη.